بیانیه کمپین حقوق بشر ایران

اعلام نام 15 تن از مجرمان

سرکوب خونین مردم ایران



کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران در تازه‌ترین بیانیه خود که در آستانه سالگرد انتخابات ریاست جمهوری ۲۲ خردادماه سال گذشته منتشر شد، فهرست 15 از مقامات نظامی، قضائی و دولتی جمهوری اسلامی را بعنوان «مجریان سرکوب» مردم معترض به نتیجه آن انتخابات اعلام کرد.

این 15 تن طبق تشخیص این کمپین عبارتند از:

حسین طائب رئیس سازمان امنیت سپاه پاسداران، سردار احمدی مقدم فرمانده نیروی انتظامی، محسنی اژه ای وزیر وقت اطلاعات و سپس دادستان کل کشور، سعید مرتضوی دادستان کل تهران در زمان انتخابات، صادق محصولی، وزیر کشور در دولت نهم، ابوالقاسم صلواتی قاضی شعبه ۱۵ دادگاه‌ انقلاب، سرلشگر حسن فیروزآبادی رئیس ستاد مشترک، سرلشگر محمدعلی جعفری فرمانده سپاه، محمد مقیسه رئیس شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب، آیت‌الله احمد جنتی دبیر شورای نگهبان، آیت‌الله محمدتقی مصباح یزدی‌ عضو مجلس خبرگان، یدالله جوانی رئیس اداره سیاسی سپاه، روح‌الله حسینیان نماینده مجلس، علی سعیدی نماینده ولی فقیه در سپاه، و حسین شریعتمداری ‌سردبیر روزنامه کیهان.

در این بیانیه ظاهرا نام حجت الاسلام حیدر مصلحی وزیر اطلاعات از قلم افتاده است! همچنان که اشاره ای کارگزاران اصلی جنایات در بیت رهبری مانند حجت الاسلام میرحجازی و یا پسر دوم علی خامنه ای "مجتبی" و ... نشده است.

نشانه های اختلاف دیدگاه

نشانه های اختلاف دیدگاه

میان نظامی ها را جدی بگیریم



با درود- مصاحبه دریادار شمخانی و پاسخ سرلشگر صفوی به او که در سایت خبرگزاری فارس منعکس شده، نشانه بارز اختلا‌ف نظرات در درون اصول‌گرایان نظامی است که البته از بیرون از کادر نظام هم تاثیر گرفته است.

اختلاف به درون صفوف نظامی‌ها هم کشیده شده و حالا دیگر تنها محسن رضایی و دوروبری‌های او نیستند که زوایایی با روایت‌های دولتی به مسائل و بحران‌ نگاه می کنند بلکه نظامی‌ها نیز که پیوسته سعی داشتند اجازه ندهند اختلاف درونی خودشان به بیرون درز کند هم بیرون افتاده استو

تازه شمخانی که به قول خودش حرف‌های غیرسیاسی زده است. این اولین
و آخرین نمونه آشکار شده اختلافات نیست. منتظر شکاف میان رهبری سپاه و کادرهای نظامی حول و حوش آن هم باید بود. کافی است بحران کنونی ادامه یابد و حاکمیت نتواند بجای دستگیری و زندانی کردن معترضان، راه حل دیگری را امتحان کند.

حرف امروز ملت ایران

حرف امروز ملت ایران

همان است که خمینی گفت



این بانگ 31 سال پیش در بهشت زهرا بلند شد و بر دل 99 در صد مردم ایران نشست. مردمی که سپس در رفراندوم جمهوری اسلامی و قانون اساسی شرکت کردند و به هر دو رای مثبت دادند. این جملات از سخنرانی کوتاه و قاطع آیت الله خمینی در بهشت زهرا، پس از بازگشت به ایران است. اگر همین جملات امروز بر دل دهها میلیون مردم ایران می نشیند، دلیل بر آن نیست که مردم ایران، پس از 31 سال رسیده اند به همانجائی که در سال 1357 بودند؟ با هیچ تظاهرات دولتی و حکومتی و با هیچ کشتار و شکنجه و زندانی نمی توان این واقعیت را پنهان و یا از بین برد. یک ملت می گوید: رای من کو؟ ما این دولت و حاکمیت و این شرایط را نمی خواهیم. پاسخش گلوله و شکنجه و تجاوز و زندان و خفقان است؟

متن کامل سخنرانی آیت الله خمینی را در ادامه خلاصه ای که در زیر از آن سخنرانی می خوانید، دراین شماره پیک نت و بمناسبت 14 خرداد، سالگرد درگذشت آیت الله خمینی منتشر می کنیم.

«ما فرض می‌‏کنیم که یک ملتی تمامشان رای دادند که یک نفری سلطان باشد. بسیار خوب، اینها از باب اینکه مسلط بر سرنوشت خودشان هستند و مختار به سرنوشت خودشان هستند، رای آنها برای آنها قابل است؛ لکن به چه حقی ملت پنجاه سال از این، سرنوشت ملت بعد را معین می‌کند سرنوشت هر ملتی به دست خودش است.

فرض بفرمائید که ما زمان اول قاجاریه نبودیم. اگر فرض کنیم که سلطنت قاجاریه به واسطه یک رفراندمی تحقق پیدا کرد و همه ملت هم ما فرض کنیم که رای مثبت دادند، اما رای مثبت دادند بر آقامحمدخان قجر و نه آن سلاطینی که بعدها می‌‏آیند.

در زمانی که ما بودیم و زمان سلطنت احمدشاه بود، هیچ یک از ما زمان آقامحمدخان را ادراک نکرده، آن اجداد ما که رای دادند برای سلطنت قاجاریه، به چه حقی رای دادند که زمان ما احمد شاه سلطان باشد، سرنوشت هر ملت دست خودش است.

ملت در صد سال پیش از این، صدوپنجاه سال پیش از این، یک ملتی بوده، یک سرنوشتی داشته است و اختیاری داشته، ولی او اختیار ماها را نداشته است که یک سلطانی را بر ما مسلط کند .چه حقی داشتند ملت در آن زمان، سرنوشت ما را در این زمان معین کنند. مگر پدرهای ما ولی ما هستند؟ مگر آن اشخاصی که درصد سال پیش از این، هشتاد سال پیش از این بودند، می‌توانند سرنوشت یک ملتی را که بعدها وجود پیدا کرده، آنها تعیین بکنند؟

اما مجلس. مجلسی که بدون رضایت مردم است، این مجلس، مجلس غیرقانونی است. بنابر این اینهائی که در مجلس نشسته‌‏اند و مال ملت را گرفته‌‏اند به عنوان اینکه حقوق می گیرند، این حقوق را حق نداشتند بگیرند و ضامن هستند.

و اما دولتی که از همچو مجلسی و همچو سلطانی انشاء بشود، این دولت غیرقانونی است .از خود وکلا بپرسید که آیا شما را ملت تعیین کرده است؟ هر کدام ادعا کردند که ملت تعیین کرده است، ما دستشان را می‌‏دهیم دست یک نفر آدم ببرد او را در حوزه انتخابیه‌اش، در حوزه انتخابیه‌اش از مردم سوال می‌کنیم که این آقا آیا وکیل شما هست؟ شما او را تعیین کردید؟ حتما بدانید که جواب آنها نفی است.

بنابر حق شرعی و حق قانونی و حق بشری ما اینست که سرنوشتمان دست خودمان باشد. آیا حق این ملت این است که یک قبرستان شهید برای ما درست بکنند، در تهران، یک قبرستان هم در جاهای دیگر!»



متن کامل سخنرانی آیت الله خمینی در بهشت زهرا

پس از ورود به ایران:



بسم الله الرحمن الرحیم

ما در این مدت مصیبت‌‏ها دیده‌‏ایم، مصیبت‌‏های بسیار بزرگ و بعضی پیروزی‌‏ها حاصل شد که البته آن هم بزرگ بوده، مصیبت‌‏های زن‌های جوان مرده، مردهای اولاد از دست داده، طفل‌‏های پدر از دست داده.

من وقتی چشمم به بعضی از اینها که اولاد خودشان را از دست داده‌‏اند می‌‏افتد، سنگینی در دوشم پیدا می‌شود که نمی‌‏توانم تاب بیاورم. من نمی‌‏توانم از عهده این خسارات که بر ملت ما وارد شده است برآیم، من نمی‌‏توانم تشکر از این ملت بکنم که همه چیز خودش را در راه خدا داد، خدای تبارک و تعالی باید به آنها اجر عنایت فرماید.

من به مادرهای فرزند از دست داده تسلیت عرض می‌‏کنم و در غم آنها شریک هستم. من به پدرهای جوان داده، من به آنها تسلیت عرض می‌‏کنم. من به جوان‌‏هائی که پدرانشان را در این مدت از دست داده‌‏اند تسلیت عرض می‌‏کنم.

خوب، ما حساب بکنیم که این مصیبت‌‏ها برای چه به این ملت وارد شد، مگر این ملت چه می‌‏گفت و چه می‌‏گوید که از آن وقتی که صدای ملت در آمده است تا حالا قتل و ظلم و غارت و همه اینها ادامه دارد.

ملت ما چه می‌‏گفتند که مستحق این عقوبات شدند ملت ما یک مطلبش این بود که این سلطنت پهلوی از اول که پایه‌گذاری شد برخلاف قوانین بود. آنهائی که در سن من هستند، می‌‏دانند و دیده‌‏اند که مجلس موسسان که تاسیس شد، با سرنیزه تاسیس شد، ملت هیچ دخالت نداشت در مجلس موسسان، مجلس موسسان را با زور سرنیزه تاسیس کردند و با زور، وکلای آن را وادار کردند به اینکه به رضاشاه رای سلطنت بدهند.

پس این سلطنت از اول یک امر باطلی بود، بلکه اصل رژیم سلطنتی از اول خلاف قانون و خلاف قواعد عقلی است و خلاف حقوق بشر است.

برای اینکه ما فرض می‌‏کنیم که یک ملتی تمامشان رای داند که یک نفری سلطان باشد، بسیار خوب، اینها از باب اینکه مسلط بر سرنوشت خودشان هستند و مختار به سرنوشت خودشان هستند، رای آنها برای آنها قابل است؛ لکن اگر چنانچه یک ملتی رای دادند (ولو تمامشان) به اینکه اعقاب این سلطان هم سلطان باشد، این به چه حقی ملت پنجاه سال از این، سرنوشت ملت بعد را معین می‌کند. سرنوشت هر ملتی به دست خودش است.

ما در زمان سابق، فرض بفرمائید که زمان اول قاجاریه نبودیم، اگر فرض کنیم که سلطنت قاجاریه به واسطه یک رفراندمی تحقق پیدا کرد و همه ملت هم ما فرض کنیم که رای مثبت دادند، اما رای مثبت دادند بر آقامحمدخان قجر و آن سلاطینی که بعدها می‌‏آیند.

در زمانی که ما بودیم و زمان سلطنت احمدشاه بود، هیچ یک از ما زمان آقامحمدخان را ادراک نکرده، آن اجداد ما که رای دادند برای سلطنت قاجاریه، به چه حقی رای دادند که زمان ما احمد شاه سلطان باشد، سرنوشت هر ملت دست خودش است.

ملت در صد سال پیش از این، صدوپنجاه سال پیش از این، یک ملتی بوده، یک سرنوشتی داشته است و اختیاری داشته ولی او اختیار ماها را نداشته است که یک سلطانی را بر ما مسلط کند.

ما فرض می‌‏کنیم که این سلطنت پهلوی، اول که تاسیس شد به اختیار مردم بود و مجلس موسسان را هم به اختیار مردم تاسیس کردند و این اسباب این می‌شود که - بر فرض اینکه این امر باطل، صحیح باشد- فقط رضاخان سلطان باشد، آن هم بر آن اشخاصی که در آن زمان بودند و اما محمد رضا سلطان باشد بر این جمعیتی که الان بیشتر شان، بلکه الا بعض قلیلی از آنها ادارک آنوقت را نکرده‌‏اند، چه حقی داشتند ملت در آن زمان، سرنوشت ما را در این زمان معین کنند؛ بنابر این سلطنت محمدرضا اولا که چون سلطنت پدرش خلاف قانون بود و با زور و با سرنیزه تاسیس شده بود مجلس، غیر قانونی است، پس سلطنت محمدرضا هم غیر قانونی است.

اگر چنانچه سلطنت رضاشاه فرض بکنیم که قانونی بوده، چه حقی آنها داشتند که برای ما سرنوشت معین کنند هر کسی سرنوشتش با خودش است.

مگر پدرهای ما ولی ما هستند؟ مگر آن اشخاصی که درصد سال پیش از این، هشتاد سال پیش از این بودند، می‌توانند سرنوشت یک ملتی را که بعدها وجود پیدا کنند، آنها تعیین بکنند؟ این هم یک دلیل که سلطنت محمدرضا سلطنت قانونی نیست.

علاوه بر این، این سلطنتی که در آنوقت درست کرده بودند و مجلس موسسان هم ما فرض کنیم که صحیح بوده است، این ملتی که سرنوشت خودش با خودش باید باشد، در این زمان می‌‏گوید که ما نمی‌‏خواهیم این سلطان را.

وقتی که اینها رای دادند به اینکه ما سلطنت رضاشاه را، سلطنت محمدرضاشاه را، رژیم سلطنتی را نمی‌‏خواهیم، سرنوشت اینها با خودشان است. این هم یک راه است از برای اینکه سلطنت او باطل است.

حالا می‌‏آئیم سراغ دولت‌‏هائی که ناشی شده از سلطنت محمدرضا و مجلس‌‏هائی که ما داریم. در تمام طول مشروطیت الا بعضی از زمان‌ها آن هم نسبت به بعض از وکلا، مردم دخالت نداشتند در تعیین وکلا.

شما الان اطلاع دارید که در این مجلسی که حالا هست، چه مجلس شورا و چه مجلس سنا و شما ملت ایران هستید، شما ملتی هستید که در تهران سکنی دارید، من از شما مردم تهران سوال می‌‏کنم که آیا این وکلائی که در مجلس هستند، چه در مجلس سنا و چه در مجلس شورا شما اطلاع داشتید که اینها را خودتان تعیین کنید اکثر این مردم می‌شناسند این افرادی را که به عنوان مجلس و به عنوان وکیل مجلس سنا یا مجلس شورا در مجلس هستند یا این هم با زور تعیین شده بدون اطلاع مردم.

مجلسی که بدون اطلاع مردم است و بدون رضایت مردم است، این مجلس، مجلس غیرقانونی است. بنابر این اینهائی که در مجلس نشسته‌‏اند و مال ملت را گرفته‌‏اند به عنوان اینکه حقوق هر فرض کنید که وکیلی اینقدر است، این حقوق را حق نداشتند بگیرند و ضامن هستند.

آنهائی هم که در مجلس سنا هستند، آنها هم حق نداشتند و ضامن هستند. و اما دولتی که ناشی می‌شود از یک شاهی که خودش و پدرش غیر قانونی است، خودش علاوه بر او غیرقانونی است، وکلائی که تعیین کرده است غیرقانونی است، دولتی که از همچو مجلسی و همچو سلطانی انشا بشود، این دولت غیرقانونی است.

این ملت حرفی را که داشتند در زمان محمدرضاخان می‌‏گفتند که این سلطنت را ما نمی‌‏خواهیم و سرنوشت ما با خود ماست.

در حالا هم می‌‏گویند که ما این وکلا را غیرقانونی می‌‏دانیم، این مجلس سنا را غیرقانونی می‌‏دانیم، این دولت را غیرقانونی می‌‏دانیم. آیا کسی که خودش از ناحیه مجلس، از ناحیه مجلس سنا، از ناحیه شاه منصوب است و همه آنها غیر قانونی هستند، می‌شود که قانونی باشد؟

ما می‌‏گوئیم که شما غیر قانونی هستید باید بروید. ما اعلام می‌‏کنیم که دولتی که به اسم دولت قانونی خودش را معرفی می‌کند، حتی خودش قبول ندارد که قانونی است، خودش تا چند سال پیش از این، تا آنوقتی که دستش نیامده بود این وزارت، قبول داشت که غیرقانونی است، حالا چه شده است که می‌‏گوید من قانونی هستم این مجلس غیرقانونی است.
از خود وکلا بپرسید که آیا شما را ملت تعیین کرده است؟ هر کدام ادعا کردند که ملت تعیین کرده است، ما دستشان را می‌‏دهیم دست یک نفر آدم ببرد او را در حوزه انتخابیه‌اش، در حوزه انتخابیه‌اش از مردم سوال می‌کنیم که این آقا آیا وکیل شما هست، شما او را تعیین کردید حتما بدانید که جواب آنها نفی است.

بنابر این آیا یک ملتی که فریاد می‌کند که ما این دولت مان، این شاه مان، این مجلس مان برخلاف قوانین است و حق شرعی و حق قانونی و حق بشری ما این است که سرنوشت مان دست خودمان باشد، آیا حق این ملت این است که یک قبرستان شهید برای ما درست بکنند، در تهران، یک قبرستان هم در جاهای دیگر

اگر چنانچه بخواهیم ما این اقتصاد را به حال اول برگردانیم، سال‌‏های طولانی با همت همه مردم، نه یک دولت این کار را می‌تواند بکند و نه یک قشر از اقشار مردم این کار را می‌‏توانند بکنند، تا تمام مردم دست به دست هم ندهند نمی‌‏توانند این به هم ریختگی اقتصاد را از بین ببرند.

شما ملاحظه کنید، به اسم اینکه ما می‌‏خواهیم زراعت را، دهقان‌‏ها را دهقان کنیم، تا حالا رعیت بودند و ما می‌‏خواهیم حالا دهقانشان کنیم، اصلاحات ارضی درست کردند، اصلاحات ارضی شان بعد از این مدت طولانی به اینجا منتهی شد که بکلی دهقانی از بین رفت، بکلی زراعت ما از بین رفت و الان شما در همه چیز محتاجید به خارج؛ یعنی محمدرضا این کار را کرد تا بازار درست کند از برای آمریکا و ما محتاج به او باشیم در اینکه گندم از او بیاوریم، برنج از او بیاوریم، همه چیز را، تخم مرغ از او بیاوریم یا از اسرائیل که دست نشانده آمریکاست بیاوریم.

بنابراین کارهائی که این آدم کرده به عنوان اصلاح، این کارها خودش افساد بوده است. قضیه اصلاحات ارضی یک لطمه‌‏ای بر مملکت ما وارد کرده است که تا شاید بیست سال دیگر ما نتوانیم این را جبرانش بکنیم، مگر همه ملت دست به هم بدهند و کمک کنند تا سال بگذرد و جبران بشود این معنا.

فرهنگ ما را یک فرهنگ عقب نگه داشته درست کرده است، فرهنگ ما را این عقب نگه داشته به طوری که جوان‌‏های ما تحصیلاتشان در اینجا تحصیلات تام و تمام نیست و باید بعد از اینکه یک مدتی در اینجا یک نیمه تحصیلی کردند آن هم با این مصیبت‌‏ها، آن هم با این چیزها، باید بروند در خارج تحصیل بکنند.

ما پنجاه سال است، بیشتر از پنجاه سال است دانشگاه داریم و قریب سی و چند سال است که این دانشگاه را داریم لکن چون خیانت شده است به ما، از این جهت رشد نکرده، رشد انسانی ندارد، تمام انسان‌‏ها و نیروی انسانی ما را از بین برده است این آدم.
این آدم به واسطه نوکری که داشته، مراکز فحشا درست کرده، تلویزیونش مرکز فحشاست، رادیویش بسیاریش فحشاست، مراکزی که اجازه دادند برای اینکه باز باشد، مراکز فحشاست، اینها دست به دست هم دادند.

در تهران مرکز مشروب فروشی بیشتر از کتابفروشی است، مراکز فساد دیگر الی ماشائالله است. برای چه سینمای ما مرکز فحشاست. ما با سینما مخالف نیستیم ما با مرکز فحشا مخالفیم. ما با رادیو مخالف نیستیم ما با فحشا مخالفیم. ما با تلویزیون مخالف نیستیم ما با آن چیزی که در خدمت اجانب برای عقب نگه داشتن جوانان ما و از دست دادن نیروی انسانی ماست، با آن مخالف هستیم.

ما کی مخالفت کردیم با تجدد، با مراتب تجدد مظاهر تجدد وقتی که از اروپا پایش را در شرق گذاشت خصوصا در ایران، مرکز چیزی که باید از آن استفاده تمدن بکنند ما را به توحش کشانده است.

سینما یکی از مظاهر تمدن است که باید در خدمت این مردم، در خدمت تربیت این مردم باشد و شما می‌‏دانید که جوان‌‏های ما را اینها به تباهی کشیده‌‏اند و همین طور سایر این جاها.
ما با اینها در این جهات مخالف هستیم. اینها به همه معنا خیانت کرده‌‏اند به مملکت ما.
و اما نفت ما، تمام نفت ما را به غیر دادند، به آمریکا و غیر از آمریکا دادند، آنی که به آمریکا دادند عوض چه گرفتند عوض، اسلحه برای پایگاه درست کردن برای آقای آمریکا. ما، هم نفت دادیم و هم پایگاه برای آنها درست کردیم. آمریکا با این حیله که این مرد هم دخالت داشت، با این حیله نفت را از ما برد و برای خودش در عوض پایگاه درست کرد یعنی اسلحه آورده اینجا که ارتش ما نمی‌‏تواند این اسلحه را استعمال بکند، باید مستشارهای آنها باشند، باید کارشناس‌‏های آنها باشند. این هم از ناحیه نفت که این نفت ما را اگر چند سال دیگر خدای نخواسته این عمر پیدا کرده بود، عمر سلطنتی پیدا کرده بود، مخازن نفت ما را تمام کرده بود، زراعت مان را هم که تمام کرده، این ملت بکلی ساقط شده بود و باید عملگی کند برای اغیار.

ما که فریاد می‌‏کنیم از دست این، برای این است. خون‌‏های جوان‌‏های ما برای این جهات ریخته شده، برای اینکه آزادی می‌‏خواهیم ما. ما پنجاه سال است که در اختناق بسر بردیم، نه مطبوعات داشتیم، نه رادیوی صحیح داشتیم، نه تلویزیون صحیح داشتیم، نه خطیب توانست حرف بزند، نه اهل منبر می‌‏توانستند حرف بزنند، نه امام جماعت می‌‏توانست آزاد کار خودش را ادامه بدهد، نه هیچ یک از اقشار ملت کارشان را می‌‏توانستند ادامه بدهند و در زمان ایشان هم همین اختناق به طریق بالاتر باقی است و باقی بود و الا هم باز نیمه حشاشه او که باقی است، نیمه حشاشه این اختناقی هم باقی است.

ما می‌‏گوئیم که خود آن آدم، دولت آن آدم، مجلس آن آدم، تمام اینها غیر قانونی است واگر ادامه به این بدهند اینها مجرمند و باید محاکمه بشوند و ما آنها را محاکمه می‌‏کنیم.
من دولت تعیین می‌‏کنم، من تو دهن این دولت می‌‏زنم، من دولت تعیین می‌‏کنم، من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می‌‏کنم، من به واسطه اینکه ملت مرا قبول دارد (تکبیر حضار) این آقا که خودش هم خودش را قبول ندارد، رفقایش هم قبولش ندارند، ملت هم قبولش ندارد، ارتش هم قبولش ندارد، فقط آمریکا از این پشتیبانی کرده و فرستاده به ارتش دستور داده که از او پشتیبانی بکنید، انگلیس هم از این پشتیبانی کرده و گفته است که باید از این پشتیبانی بکنید.
یک نفر آدمی که نه ملت قبولش دارد نه هیچ یک از طبقات ملت از هر جا بگوئید قبولش ندارند، بله چند تا از اشرار را دارند که می‌آورند توی خیابان ها، از خودشان هست این اشرار، فریاد هم می‌کنند، از این حرف‌ها هم می‌‏زنند لکن ملت این است، این ملت است (اشاره به حضار)

می‌‏گوید که در یک مملکت که دو تا دولت نمی‌شود. خوب واضح است این، یک مملکت دو تا دولت ندارد لکن دولت غیرقانونی باید برود، تو غیرقانونی هستی، دولتی که ما می‌‏گوئیم، دولتی است که متکی به آرای ملت است، متکی به حکم خداست، تو باید یا خدا را انکار کنی یا ملت را. باید سرجایش بنشیند این آدم و یا اینکه به امر آمریکا و اینها وادار کند یک دسته‌‏ای از اشرار را این ملت را قتل عام کند.

ما تا هستیم نمی‌‏گذاریم اینها سلطه پیدا کنند، ما نمی‌‏گذاریم دوباره اعاده بشود آن سابق و آن ظلم‌های سابق، ما نخواهیم گذشت که محمدرضا برگردد، اینها می‌‏خواهند او را برگردانند، بیدار باشید.‌ای مردم! بیدار باشید، نقشه دارند می‌‏کشند، ستاد درست کرده مردیکه در آن جائی که هست، روابط دارند درست می‌کنند، می‌‏خواهند دوباره ما را برگردانند به آن عهدی که همه چیزمان اختناق در اختناق باشد و همه هستی ما به کام آمریکا برود.

ما نخواهیم گذاشت، تا جان داریم نخواهیم گذاشت و من از خدای تبارک و تعالی سلامت همه شما را خواستار هستم و من عرض می‌‏کنم بر همه ما واجب است که این نهضت را ادامه بدهیم تا آنوقتی که اینها ساقط بشوند و ما به واسطه آرای مردم، مجلس سنا درست بکنیم و دولت اول را، دولت دائمی را (مقصود من از مجلس سنا مجلس موسسان بود، نه مجلس سنا. مجلس سنا اصلش یک حرف مزخرفی است، همیشه بوده.) تعیین بکنیم.

و من باید یک نصحیت به ارتش بکنم و یک تشکر از یکی از ارکان ارتش، یک قشرهائی از ارتش. اما آن نصحیتی که می‌‏کنم این است که ما می‌‏خواهیم که شما مستقل باشید، ماها داریم زحمت می‌‏کشیم، ماها خون دادیم، ماها جوان دادیم، ماها حیثیت و آبرو دادیم، مشایخ ما حبس رفتند، زجر کشیدند، می‌‏خواهیم که ارتش ما مستقل باشد. آقای ارتشبد! شما نمی‌‏خواهید شما نمی‌‏خواهید مستقل باشید.

آقای سرلشکر! شما نمی‌‏خواهید مستقل باشید، شما می‌‏خواهید نوکر باشید من به شما نصحیت می‌‏کنم که بیائید در آغوش ملت، همان که ملت می‌‏گوید بگوئید.
ما باید مستقل باشیم، ملت می‌‏گوید ارتش باید مستقل باشد، ارتش نباید زیر فرمان مستشارهای آمریکا و اجنبی باشد، شما هم بیائید، ما برای خاطر شما این حرف را می‌‏زنیم، شما هم بیائید برای خاطر خودتان این حرف را بزنید، بگوئید (ما می‌‏خواهیم مستقل باشیم، ما نمی‌‏خواهیم این مستشارها باشند.) ما که این حرف را می‌‏زنیم که ارتش باید مستقل باشد، جزای ما این است که بریزید توی خیابان خون جوان‌‏های ما را بریزید که چرا می‌‏گوئید من باید مستقل باشم ما می‌‏خواهیم تو آقا باشی.

و اما تشکر می‌‏کنم از این قشرهائی که متصل شدند به ملت، اینها آبروی خودشان را، آبروی کشورشان را، آبروی ملت شان را اینها حفظ کردند. این درجه دارها، همافرها، افسرهای نیروی هوائی، اینها همه مورد تشکر و تمجید ما هستند و همین طور آنهائی که در اصفهان و در همدان و در سایر جاها، اینها تکلیف شرعی، ملی، کشوری خودشان را دانستند و به ملت ملحق شدند و پشتیبانی از نهضت اسلامی ملت را کردند ما از آنها تشکر می‌‏کنیم و به اینهائی که متصل نشدند می‌‏گوئیم که متصل بشوید به اینها، اسلام برای شما بهتر از کفر است، ملت برای شما بهتر از اجنبی است.

ما برای شما می‌‏گوئیم این مطلب را، شما هم برای خودتان این کار را بکنید، رها بکنید این را، خیال نکنید که اگر رها کردید ما می‌‏آئیم شما را به دار می‌زنیم. این چیزهائی است که شماها یا کسان دیگر درست کرده‌‏اند والا این همافرها و این درجه دارها و این افسرها که آمدند و متصل شدند، ما با کمال عزت و سعادت آنها را حفظ می‌‏کنیم و ما می‌‏خواهیم که مملکت، مملکت قوی باشد، ما می‌‏خواهیم که مملکت دارای یک نظام قدرتمند باشد، ما نمی‌‏خواهیم نظام را به هم بزنیم، ما می‌‏خواهیم نظام محفوظ باشد لکن نظام ناشی از ملت در خدمت ملت، نه نظامی که دیگران سرپرستی اش را بکنند و دیگران فرمان به آن بدهند.



والسلام علیکم و رحمت الله وبرکاته