شنبه ۲ مارس ۲۰۱۳ در شهر استکهلم، به مناسبت ۸ مارس، روز جهانی زن، تعدادی از فعالان سازمان جوانان حزب کمونیست کارگری ایران، در اعتراض به حجاب اسلامی و اجرای قوانین تبعیض آمیز شریعه اسلام در ایران، برهنه شدند. آنها روی بدن خود نوشته بودن «نه به حجاب» و شعار می‌دادند «بدن من اعتراض من است»، «نه به قوانین شریعه»، «ایران، زندان زنان است» و…
این گروه در صفحه فیسبوک رسمی خود می‌نویسند:
تبعیض علیه زنان و جنبش برای رهائی زن یک خصوصیت برجسته شرایط سیاسی ایران است. فرودستی و بی‌حقوقی زن در ایران اولا بسیار شدید و وسیع است و ثانیا امری رسمی و قانونی و دولتی است. زنان رسما و قانونا از بسیاری از ابتدائی‌ترین حقوق انسانی شان، از تفریح و ورزش و معاشرت آزادانه گرفته تا آزادی پوشش و تا حق طلاق و حضانت از فرزندان و ارث و میراث و شهادت و قضاوت و غیره یا کلا محرومند و یا حقوقی بسیار کمتر و محدودتری از مردان دارند. این تبعیض و بی‌حقوقی مفرط و فاحش نسبت به زنان، که در بعد فرهنگی و فضای فکری و گفتمان رسانه‌های رسمی و دولتی به تحقیر و توهین آشکار به زنان بسط پیدا می‌کند، با اسلام و احکام اسلامی توجیه میشود. حجاب بیرق این بی حقوقی علیه زنان و برخورد به زن بعنوان یک کالای جنسی متعلق به مرد (شوهر و پدر و مرد خانواده) یک رکن اساسی آنست. نه به شریعه اسلامی…
ملیکا آزادی، از افرادی که به نشانه اعتراض برهنه شده است در این مورد به خودنویس می‌گوید:
هدف اصلی ما پیامی است که به دنیا می‌دهیم در مورد ایران. اینکه ابعاد فرودستی و زن ستیزی در ایران که توسط حکومت و با قوانین رسمی در حال اجراست چه قدر شنیع و وحشتناک است. فرودستی و بی‌حقوقی زن در ایران نه فقط بسیار شدید و وسیع است، بلکه امری رسمی، قانونی و دولتی است. زنان رسما و قانونا از بسیاری از ابتدائی‌ترین حقوق انسانی شان، از تحصیل و تفریح و ورزش و معاشرت آزادانه گرفته تا آزادی پوشش و تا حق طلاق و حضانت از فرزندان و ارث و میراث و شهادت در دادگاه و قضاوت و غیره، یا کلا محرومند و یا حقوقی بسیار کمتر و محدودتری از مردان دارند. این تبعیض و بی‌حقوقی مفرط و فاحش نسبت به زنان، در بعد فرهنگی و فضای فکری و گفتمان رسانه های رسمی و دولتی به تحقیر و توهین آشکار به زنان بسط پیدا می‌کند.
اما سازمان فمن که بعد از علیه الماجده المهدی، کمپین‌های گسترده‌ای در اعتراض به وضعیت زنان در کشورهای مختلف جهان سازمان داده است، ضمن پوشش خبری این رویداد، در سایت رسمی خود نوشت: «با الهام از سازمان فمن، اعضای سازمان جوانان کمونیست در مرکز شهر استکهلم برهنه شدند. آنها به سبک فمن روی بدن خود شعارهایی نوشته بودن از جمله "نه بحجاب" و "بدن من اعتراض من است".»
خبرگزاری روسیه نیز در گزارشی نوشت: این تصاویر که برای اولین بار در سایت سازمان فمن منتشر شدند، با اعتماد به نفس نوشته است که زنان در این نبرد تاریخی در مقابل اسلام برنده خواهند شد.
گفتگوی ما با ملیکا آزادی از سازمان جوانان کمونیست را بخوانید:
سیاوش شهابی: هر کس که حرکت شما را ببینید، اولین سوالش این است که هدف‌تان چیست؟
ملیکا آزادی: هدف ما شکستن تابوی مالکیت بر بدن زن و اعتراض به قوانین مذهبی، مردسالار و ارتجاعی است. چه قوانینی که در جمهوری اسلامی حاکم است و چه در کشورهای اسلام زده و نیز در همه جای دنیا که نیروهای مذهبی سعی در پیاده سازی آن دارند. اما هدف اصلی ما پیامی است که به دنیا می‌دهیم در مورد ایران. اینکه ابعاد فرودستی و زن ستیزی در ایران که توسط حکومت و با قوانین رسمی در حال اجراست چه قدر شنیع و وحشتناک است. فرودستی و بی‌حقوقی زن در ایران نه فقط بسیار شدید و وسیع است، بلکه امری رسمی، قانونی و دولتی است. زنان رسما و قانونا از بسیاری از ابتدائی ترین حقوق انسانی‌شان، از تحصیل و تفریح و ورزش و معاشرت آزادانه گرفته تا آزادی پوشش و تا حق طلاق و حضانت از فرزندان و ارث و میراث و شهادت در دادگاه و قضاوت و غیره، یا کلا محرومند و یا حقوقی بسیار کمتر و محدودتری از مردان دارند. این تبعیض و بی‌حقوقی مفرط و فاحش نسبت به زنان، در بعد فرهنگی و فضای فکری و گفتمان رسانه های رسمی و دولتی به تحقیر و توهین آشکار به زنان بسط پیدا می‌کند. برای نمونه همین چند روز پیش یک مقام رسمی شهرداری تهران دلیل استفاده نکردن از کلمه «بهار» در تبریکات عید نوروز را، زنانه بودن این نام عنوان کرد. اما همه این بی‌حقوقی‌ها با اسلام و قوانین شریعه اسلامی توجیه میشود و حجاب، پرچم این بی حقوقی علیه زنان و برخورد به زن بعنوان یک کالای جنسی متعلق به مرد (شوهر و پدر و کلا مرد خانواده) یک رکن اساسی آنست. زنان در همه جای دنیا و همینطور ایران میخواهند از این تبعیض و بردگی جنسیتی رها شوند و ما علیه شریعه اسلامی و حجاب به عنوان سنبل بردگی زن، پرچم رهایی زنان را بالا می‌بریم.
سیاوش شهابی: شاهد اعتراض‌های مختلفی به شکل برهنه در نقاط مختلفی از دنیا بوده‌ایم مثل اعتراضات سازمان فمن و همینطور علیا المهدی، چه تفاوتی بین این اعتراض شما و دیگر اعتراض‌ها به شکل برهنه وجود دارد؟
ملیکا آزادی: ما بیشتر نقطه اشتراک داریم تا نقطه تفاوت. و من سوال شما را از دریچه نقاط اشتراک پاسخ میدهم نه تفاوت. چرا که برهنگی علیا الماجده المهدی در قلب مصر، یک نه بزرگ به قوانین اسلامی، مذهب و هر ارتجاعی بود و نیز عریان شدن گروه فمن در اعتراض به همه قوانینی است که زن را محصور، ملک و برده یک شخص حقیقی یا حقوقی می‌کند. اعتراض عریان ما هم در همین چارچوب بوده. ما می‌گوییم زن و مرد برابرند برای اينكه انسانها با هم برابرند٬ مهم نيست چه رنگ پوستی٬ چه جنسيتی و چه عقايدی داشته باشند٬ انسانها بايد با هم برابر باشند و اين نه فقط حرف ما بلكه خواسته‌ای است كه سالهای سال است از طرف همه مردم و مخصوصا همین سازمان‌ها و افراد مترقی که اسم‌شان را بردید مطرح مي‌شود. ما معتقديم همه انسانها بايد بتوانند آزاد و برابر و مرفه زندگی كنند و كسی نبايد انسانها را تحت ستم و يا استثمار قرار دهد. ما برای عملی كردن اين ايده مبارزه مي‌كنيم.
اما پیش از این، ما برهنه شدیم که به حجاب، قوانین اسلامی و کلیت ادیان و ارتجاع حاکم در ایران و دیگر کشورهای اسلامی و نیز به کل سیستم موجود مرد سالار در دنیا که زن را جنس دوم تلقی می‌کند اعتراض کنیم. در واقع نقطه تفاوت ما تنها در این است که از کدام منطقه جغرافیایی می‌آییم ولی با این حال یک سیستم ضد انسانی به درجات متفاوت بر همه ما حاکم است.
سیاوش شهابی: برخی فکر میکنند منظورتان این است که زنان برهنه شوند و به خیابان بیایند. آیا شما برهنه شدن را تبلیغ می‌کنید؟ جواب‌تان به آنها چیست؟
ملیکا آزادی: ما در این نوع فعالیت‌های‌مان برهنگی را به عنوان یک جور مد یا فرهنگ در جامعه تبلیغ نمی‌کنیم. این یک جنبش سیاسی اجتماعی است که هدف آن نفی نظام مبتنی بر سود که جوامع و زندگی انسان را در همه ابعاد تبعیض آمیز می‌کند و در بطن آن زن به عنوان جنس درجه دوم و کالا مورد بهره برداری جنسی قرار می‌گیرد. بهره‌برداری که در عمق آن نه فقط زن، بلکه کل جامعه به بردگی کشیده شده است. مخصوصا اعتراض ما به دست درازی ادیان به زندگی زنان است که این بردگی و بندگی را با قوانینش تئوریزه و اجرایی می‌کند.
طبعا در نوک حمله به این جنبش، افرادی هم پیدا می‌شوند که با طرح این مباحث میخواهند ابعاد این جنبش را کوچک و بی اعتبار جلوه دهند. ما برهنه می‌شویم که اعتراض کنیم. در اعتراضات زنان که هم اکنون در دنیا از کشورهای آفریقایی گرفته تا آسیای شرق و از آمریکای جنوبی تا مصر و ایران و قلب اروپا در جریان است و ما اسم آن را انقلاب زنانه گذاشته‌ایم، برهنه شدن زنان یک شکلی از این اعتراض است. چرا که بدن زن همیشه تابو و در واقع ملک دنیای مردسالار بوده و آزاد و صاحب اختیار بودن زن مترادف با فساد و بی بند و باری معنی شده است.
دقت کنید اگر عده‌ای مرد نیمه برهنه در خیابان ظاهر شوند به کسی بر نمی‌خورد و صدای کسی در نمی‌آید، اما همینکه تعدادی زن نیمه عریان شوند، جوری برخورد میشود که انگار یک نظم و قانونی به‌هم خورده است. مخصوصا در کشورهای اسلام زده که موجودیت زن بطور کامل نادیده گرفته میشود و او را در بسته‌بندی به نام حجاب، درون یک سلول انفرادی می‌اندازند.
برهنه شدن ما نه تنها این تابو را می‌شکند بلکه به قوانین موجود هم اعتراض می‌کند. ما در بطن یک جنبش نوین زنان برای رهایی از قید و بند سنت، مذهب، مردسالاری و بطور کلی بردگی جنسی هستیم. ما به عنوان فعالین این عرصه خود را پیشرو در رهایی زن و دستیابی به آزادی و برابری میدانیم لذا نه تنها پرچم این جنبش را بالا برده‌ایم بلکه از اعتراض به شکل عریان استقبال و به آن عمل می‌کنیم. در واقع این یک شیوه اعتراضی است نه تبلیغی و اتفاقا بسیار هم تاثیر گذار است.
سیاوش شهابی: در شعارهایتان گفته اید «برهنگی من اعتراض من است». بدن برهنه یک زن چطور می‌تواند نشانه اعتراض او باشد؟
ملیکا آزادی: این شعار رو به هر نیروی حقیقی و حقوقی است که می‌خواهد بر فکر و بدن من مالکیت داشته باشد و برایش تصمیم بگیرد. رو به همه ادیان است که من را به عنوان یک زن می‌خواهد در جامعه عقب براند و به محدوده آشپزخانه و چهاردیواری خانه بفرستد. رو به نظامی مبتنی بر استثمار آدم‌هاست که در آن، زن نقش یک کالای لوکس و تجملی را بازی می‌کند که به عناوین مختلف تحت بردگی گرفته شود. اعتراض ما علیه این نگاه پورنوگرافیک به زنان است. از بین بردن نگاه سکسی و ابزاری به زن، هدفی است که در پی این شعار است. این شعار به این معناست که نه تنها زیر بار بند و حصار نمی‌روم بلکه برهنه هم می‌شوم تا بگویم این بدن، این فکر، متعلق به من است و کسی حق ندارد برایش تصمیم بگیرد. این شعار دارد می‌گوید این حرکت جنبه سکسیستی ندارد بلکه جنبه اعتراضی دارد.
سیاوش شهابی: فراخوان شما به زنان ایران چیست؟
ملیکا آزادی: من همیشه زنان ایران را در مبارزه با جمهوری اسلامی تحسین کرده‌ام . در طی بیش از سه دهه زنان در ایران نشان دادند که تحت هیچ فشاری زیر بار حجاب نمیروند. و علی رغم وجود قوانین مذهبی حاکم، بسیار مدرن زندگی میکنند و توانسته اند قوانین مذهبی، مردسالار و سنتی را در زندگی خود عقب برانند. زنان ایران تاریخا خود پرچمدار آزادی و برابری بوده اند. ولی در اینجا من از همه آنان میخواهم که همچنان در مقابل حاکمیت اسلامی و قوانین مذهبی تعرض و نیز اقدام به ایجاد تشکلهایی برای مبارزه کنند. ما باید به هم پیوندیم و سازمان و برنامه داشته باشیم تا علیه سیستم موجود مبارزه کنیم. فراخوان من پیوستن زنان و جوانان به این جنبش نوین وعظیم و جهانی رهایی زنان است.
فیلم حرکت اعتراضی را می‌توانید اینجا ببینید.
