عکس/ تبلیغات قاری متجاوز و محبوب رهبری برای ماه رمضان قاری قرآن متجاوز و محبوب رهبر، آزادانه می‌گردد و از مردم هم شکایت و آنان را زندانی می‌کند. مهرداد گریوانی به خاطر شکایت طوسی در زندان اوین تحت فشار شدید امنیتی است.

عکس/ تبلیغات قاری متجاوز و محبوب رهبری برای ماه رمضان

 قاری قرآن متجاوز و محبوب رهبر، آزادانه می‌گردد و از مردم هم شکایت و آنان را زندانی می‌کند. مهرداد گریوانی به خاطر شکایت طوسی در زندان اوین تحت فشار شدید امنیتی است. 

عکس/ تبلیغات قاری متجاوز و محبوب رهبری برای ماه رمضان قاری قرآن متجاوز و محبوب رهبر، آزادانه می‌گردد و از مردم هم شکایت و آنان را زندانی می‌کند. مهرداد گریوانی به خاطر شکایت طوسی در زندان اوین تحت فشار شدید امنیتی است.

عکس/ تبلیغات قاری متجاوز و محبوب رهبری برای ماه رمضان

 قاری قرآن متجاوز و محبوب رهبر، آزادانه می‌گردد و از مردم هم شکایت و آنان را زندانی می‌کند. مهرداد گریوانی به خاطر شکایت طوسی در زندان اوین تحت فشار شدید امنیتی است. 

کاریکاتور/ قفل در محل محصور شدگان از چه نوعی است؟ رادیو فردا،طرح از مانا نیستانی

کاریکاتور/ قفل در محل محصور شدگان از چه نوعی است؟ رادیو فردا،طرح از مانا نیستانی

دروغ‌های آیت‌الله خمینی!

دروغ‌های آیت‌الله خمینی!

خمینی در گفتگو با خبرنگاران به تاریخ ۱۱ آبان ۵۷ در پاریس جمله معروفی دارد که به تیتر بسیاری از جراید آن زمان تبدیل می‌شود: «بشر در اظهار نظر خودش آزاد است».در ۵ آبان ۵۷ سرمست از هوای پاییزی حومه پاریس در سخنرانی خود به صراحت اعلام کرده بود: «اولین چیزی که برای انسان هست آزادی بیان است.» خمینی در همان ۱۱ آبان در مصاحبه با پائزه‌سرا ایتالیایی می‌گوید: «مطبوعات در نشر همه‌ حقایق و واقعیات آزادند».در مصاحبه با روزنامه هلندی دی ولکرانت، به تاریخ ۷ نوامبر ۱۹۷۸ می‌گوید: «در جمهوری اسلامی کمونیست‌ها نیز در بیان عقاید خود آزادند.» خمینی در ۱۰ آبان مصاحبه‌ای با خبرنگار روزنامه لاکروا انجام می‌دهد و می‌گوید: «یکی از بنیان‌های اسلام آزادی است. بنیاد دیگر اسلام اصل استقلال ملی است.» خمینی اما دروغ‌های دیگری را هم به رسانه‌های جهانی تحویل می‌دهد به این نمونه که او در مصاحبه با راديو و تلويزيون اتريش، به تاریخ ۱۰ آبان ۱۳۵۷، مدعی آن می‌شود نگاه کنید: «دولت اسلامی يک دولت دموکراتيک به معنای واقعی است و اما من هيچ فعاليت در داخل دولت ندارم و به همين نحو که الان هستم، وقتی دولت اسلامی تشکيل شود، نقش هدايت را دارم.» خمینی در پاریس به دفعات از نظام جمهوری و ارائه سیمایی مترقی از اسلام لب به سخن می‌گشاید به عنوان نمونه در مصاحبه با خبرنگار تلویزیون آلمان، به تاریخ۱۶ دی۵۷ می‌گوید: «اسلام یک دین مترقی و دموکراسی به معنای واقعی است.» و یا در مصاحبه با تلویزیون ایتالیا، در۲۳ دی همان سال مدعی می‌شود:«حکومت، جمهوری است مثل سایر جمهوری‌ها و احکام اسلام هم احکام مترقی و مبتنی بر دموکراسی و پیشرفته و با همه مظاهر تمدن موافق.» و یا در مصاحبه معروف خود با لوموند، در تاریخ۲۲ آبان چنین عنوان می‌کند که: «شکل حکومت جمهوری است. جمهوری به همان معنا که در همه جا جمهوری است. جمهوری اسلامی، جمهوری است مثل همه جمهوری‌ها.»
 رویا پردازی‌های روزنامه‌ها و رسانه‌های بین المللی از قدیس نوظهور پاریس به همین جا ختم نمی‌شود و تلويزيون آلمانی زبان سوئيس از خمینی نقل قول می‌کند که: «رژيم ايران به يک نظام دمکراسی‌ای تبديل خواهد شد که موجب ثبات منطقه می‌گردد.» خمینی در دوران حضورش در پاریس به روایت رسانه‌های بین المللی جلوه‌ای از خود به تصویر می‌کشد که بیشتر شبیه گاندی در هند است به عنوان نمونه در مصاحبه با رويترز، به تاریخ ۱۴ آبان ۵۷ می‌گوید: «علما خود حكومت نخواهند كرد. آنان ناظر و هادی مجريان امور مي‌باشند. اين حكومت در همه ‌مراتب خود متكی به آرای مردم و تحت نظارت و ارزيابی و انتقاد عمومی خواهد بود.» و یا در گفتگو با مجله‌ اُشترن، ۲۶ دی مدعی‌ست: «من نمي‌خواهم رياست دولت را داشته باشم. طرز حكومت، حكومت جمهوری است و تكيه بر آرای ملت.» و این نمونه جالب که لوژورنال منطقه آلپ فرانسه در تاریخ ۷ آذر ۱۳۵۷ از او نقل می‌کند: «مردم هستند که بايد افراد کاردان و قابل اعتماد خود را انتخاب کنند وليکن من شخصاً نمی‌توانم در اين تشکيلات مسئوليت خاصی را بپذيرم ودر عين حال هميشه در کنار مردم ناظر بر اوضاع هستم و وظيفه ارشادی خود را انجام می‌دهم.» با این حال همچنان زوایای جالب دیگری نیز از اختلاف بین آنچه حقیقت وجود خمینی است و آنچه رسانه‌های جهان از او در پاریس مخابره کرده‌اند وجود دارد. او در مصاحبه‌ای جنجالی با رویترز، در۴ آبان۵۷ مدعیست: «حکومت اسلامی ما اساس کار خود را بر بحث و مبارزه با هر نوع سانسور می‌گذارد.» و یا همان روز در مصاحبه دیگری با راسلگر، می‌گوید: «حكومت اسلامی بر حقوق بشر و ملاحظه‌ آن است. هيچ سازمانی و حكومتی به‌اندازه‌ اسلام ملاحظه‌ حقوق بشر را نكرده است. آزادی و دموكراسی به‌تمام معنا در حكومت اسلامی است، شخص اول حكومت اسلامی با آخرين فرد مساوي است در امور.» رهبری که روزنامه فيگارو در ۲۲ مهر ۵۷، از قول او نوشته بود:«ما وقتی از اسلام صحبت مي‌كنيم به معنی پشت كردن به ترقی و پيشرفت نيست. ما قبل از هر چيز فكر مي‌كنيم كه فشار و اختناق وسيله‌ی پيشرفت نيست.» و یا خبرگزاری فرانسه به تاریخ۱۳ آبان ۵۷ این جمله را از او روی خط تلکس خود فرستاد که: «دولت استبدادی را نمی‌توان حکومت اسلامی خواند. رژیم اسلامی با استبداد جمع نمی‌شود.» خمینی اظهار نظر‌های قابل توجهی در پاریس در این زمینه می‌کند. او به اشپیگل در تاریخ۱۶ آبان ۵۷ می‌گوید:«اقلیت‌های مذهبی به بهترین وجه از تمام حقوق خود برخوردار خواهند بود.» و یا در مصاحبه‌ای با القومی العربی ،فقط چند روز پس از آن می‌گوید: «تمام اقلیت‌های مذهبی در ایران برای اجرای آداب دینی و اجتماعی خود آزادند.» خمینی که از سال‌ها قبل نشان داده است با اسرائیل زاویه دارد در سخنرانی ۱ دی ۵۷ خود در نوفل‌لوشاتو اینگونه ظاهر سازی می‌کند که: «از یهودیانی که به اسرائیل رفته‌اند دعوت می‌کنیم به وطن خود بازگردند. با آنها کمال خوش‌رفتاری خواهد شد.»

حال سوال اینجاست که رسانه‌های بین المللی از تبلیغ دیدگاه‌های خمینی که سراسر دروغ و ریاکاری بود چه هدفی را دنبال می‌کردند. شاید نتوان از همه کارنامه حکومت پهلوی دفاع کرد اما هر عقل سلیم و وجدان منصفی این نکته را به روشنی تایید می‌کند که وضع مردم ایران پیش از انقلاب ۱۳۵۷ به مراتب بهتر از این چیزی است که امروزه در ایران جریان دارد. همین تفاوت آشکار و مرور رخداد‌هاست که برای نسل امروز که شاهد حسرت هر روزه پدران و مادران خود از یاد‌آوری دوران پیش از انقلاب است این سوال را مطرح می‌کند که چرا یک ملت باید تا این‌اندازه بی‌توجه به هشدار معدود روشنفکران آینده‌نگر و در پس تبلیغات مسموم رسانه‌های خاص که از اعتماد عمومی جامعه جهانی به نوعی زشت سوء استفاده کردند خود را به منجلابی در افکنند که هنوز پس از سه دهه افق روشنی برای خلاصی از آن در دیدرس نیست. آیا به راستی انقلاب زمستان ۱۹۷۹ نتیجه بی مسئولیتی رسانه‌ها درباره سرنوشت یک ملت نیست؟

منبع: خبرگزاری ایرانشهر
 تنظیم، تخلیص، تیتر و تصویر: فیسبوک روز

طرح روز باور و اندیشه برچیدنی نیست. واکنشی به خبر جلوگیری از تحصیل بهاییان و دراویش گنابادی در ایران. کاری از شاهرخ حیدری

طرح روز

باور و اندیشه برچیدنی نیست. واکنشی به خبر جلوگیری از تحصیل بهاییان و دراویش گنابادی در ایران.
 کاری از شاهرخ حیدری

دیالوگ روز "جماعت خواب ، اجتماع خواب زده ، جامعه چرتی ، عجب ملتی !" هزاردستان- علی حاتمی

دیالوگ روز

"جماعت خواب ، اجتماع خواب زده ، جامعه چرتی ، عجب ملتی !"
 هزاردستان- علی حاتمی

نکاتی درباره‌ی سخنرانی ۱۴خرداد خامنه‌ای؛ تحریف، جعل و چند چیز دیگر یک: رهبری امروز تاکید کرد که "برخی صاحبان بلندگوها" در حق دهه‌ی ۶۰ ظلم کردند و هشدار داد که "جای جلاد و شهید عوض نشود." به عبارت دیگر وانمود کرد که منتقدان اعدام‌های دهه ۶۰از جلادها و تروریست‌های آن سال‌ها دفاع می‌کنند. اما طبق معمول، به جای تبیین مسئله، تحریفِ مسئله کرده. حرف منتقدان ساده است: می‌پرسند چرا نظام در دهه‌ی ۶۰ به بهانه‌ی تنبیه جلاد، خودش جلاد شد و هزاران زندانی را که سال‌های حبس‌شان را می‌گذارندند، بدون جرم تازه و بی‌محاکمه اعدام کرد. اگر پاسخ ندارید "حداقل" عذرخواهی کنید! تحریفِ نقد، مشکل را حل نمی‌کند. دو: گفتند "امسال کسانی که در انتخابات موفق نشدند، ظرفیت نشان دادند. برخلاف آن کسانی که سال ۸۸ آن مشکلات را به وجود آورد. البته به ما هم گزارش رسید، تخلفاتی صورت گرفته. تخلفات با جدیت و بدون اغماض دنبال شود." البته اگر رهبری در ۸۸ از خود ظرفیت نشان می‌داد و همان روز اول پیام تبریک "رای ۲۴ میلیونی احمدی‌نژاد" را دقیقا با ذکر عدد! صادر نمی‌کرد، و در نخستین نماز جمعه‌ی بعد از انتخابات، جواز خشونت را برای فرزندان انقلابی‌اش صادر نمی‌کرد و میلیون‌ها معترض را به داوری رقیب‌شان ارجاع نمی‌داد؛ اتفاق دیگری می‌افتاد. حالا خوب است که بر رسیدگی بر تخلفات اصرار دارند ولی در ۸۸ که احمد جنتی دبیر شورای نگهبان، و دو عضو ارشد شورا یعنی محمد مومن و محمد یزدی رسما به نفع احمدی‌نژاد سخنرانی، مصاحبه و بیانیه صادر کردند؛ رهبری حتی کلمه‌ای کمتر از گل به متخلفان شورای نگهبان نگفت. چه رسد به متقلبان ستاد انتخابات کشور. اگر قرار باشد از بی‌ظرفیتی‌ها و بی‌عدالتی‌ها گفته شود، نام بزرگان در رده‌ی اول دادنامه است. سه: رهبری غیرمستقیم دولت را متهم کرد به سازش با غرب و گفت "چالش اگر منطقی باشد، هزینه‌اش به مراتب کمتر از سازش است." اما بین "چالش و سازش" چیزی هست به نام "تعامل و مذاکره". مردم هم این حد وسط را فهمیدند که به روحانی رای دادند. دوگانه‌ی چالش/ سازش جعلی است. چهار: گفتند "حضور و سیاست‌گذاری در کشوری و وارد کردن نیروی نظامی در آن کاری‌ست غیرمنطقی، ناکارآمد و روسیاهی می‌آورد." البته سخن درستی است ولی منظورشان فقط حضور عربستان در بحرین است. آیا کاری که جمهوری اسلامی در سوریه کرد و می‌کند غیر از این است؟ پنج: و سرانجام: ستایش از آیت‌الله خمینی در حد پرستش، و او را تبدیل به یک موجود مقدسِ بی خطا کردن بزرگ‌ترین ظلم در حق اوست؛ او بخشی از تاریخ و هویت این کشور است و باید به دقت در ترازوی نقد قرار گیرد تا بزرگی‌های‌اش درس شود و خطاهای‌اش عبرت. نویسنده: محمدجواد اکبرین تیتر و انتخاب تصویر: فیسبوک "روز"

نکاتی درباره‌ی سخنرانی ۱۴خرداد خامنه‌ای؛ تحریف، جعل و چند چیز دیگر

یک: رهبری امروز تاکید کرد که "برخی صاحبان بلندگوها" در حق دهه‌ی ۶۰ ظلم کردند و هشدار داد که "جای جلاد و شهید عوض نشود." به عبارت دیگر وانمود کرد که منتقدان اعدام‌های دهه ۶۰از جلادها و تروریست‌های آن سال‌ها دفاع می‌کنند. اما طبق معمول، به جای تبیین مسئله، تحریفِ مسئله کرده. حرف منتقدان ساده است: می‌پرسند چرا نظام در دهه‌ی ۶۰ به بهانه‌ی تنبیه جلاد، خودش جلاد شد و هزاران زندانی را که سال‌های حبس‌شان را می‌گذارندند، بدون جرم تازه و بی‌محاکمه اعدام کرد. اگر پاسخ ندارید "حداقل" عذرخواهی کنید! تحریفِ نقد، مشکل را حل نمی‌کند.
دو: گفتند "امسال کسانی که در انتخابات موفق نشدند، ظرفیت نشان دادند. برخلاف آن کسانی که سال  ۸۸ آن مشکلات را به وجود آورد. البته به ما هم گزارش رسید، تخلفاتی صورت گرفته. تخلفات با جدیت و بدون اغماض دنبال شود." البته اگر رهبری در ۸۸ از خود ظرفیت نشان می‌داد و همان روز اول پیام تبریک "رای ۲۴ میلیونی احمدی‌نژاد" را دقیقا با ذکر عدد! صادر نمی‌کرد، و در نخستین نماز جمعه‌ی بعد از انتخابات، جواز خشونت را برای فرزندان انقلابی‌اش صادر نمی‌کرد و میلیون‌ها معترض را به داوری رقیب‌شان ارجاع نمی‌داد؛ اتفاق دیگری می‌افتاد. حالا خوب است که بر رسیدگی بر تخلفات اصرار دارند ولی در ۸۸ که احمد جنتی دبیر شورای نگهبان، و دو عضو ارشد شورا یعنی محمد مومن و محمد یزدی رسما به نفع احمدی‌نژاد سخنرانی، مصاحبه و بیانیه صادر کردند؛ رهبری حتی کلمه‌ای کمتر از گل به متخلفان شورای نگهبان نگفت. چه رسد به متقلبان ستاد انتخابات کشور. اگر قرار باشد از بی‌ظرفیتی‌ها و بی‌عدالتی‌ها گفته شود، نام بزرگان در رده‌ی اول دادنامه است.
 سه: رهبری غیرمستقیم دولت را متهم کرد به سازش با غرب و گفت "چالش اگر منطقی باشد، هزینه‌اش به مراتب کمتر از سازش است." اما بین "چالش و سازش" چیزی هست به نام "تعامل و مذاکره". مردم هم این حد وسط را فهمیدند که به روحانی رای دادند. دوگانه‌ی چالش/ سازش جعلی است.
 چهار: گفتند "حضور و سیاست‌گذاری در کشوری و وارد کردن نیروی نظامی در آن کاری‌ست غیرمنطقی، ناکارآمد و روسیاهی می‌آورد." البته سخن درستی است ولی منظورشان فقط حضور عربستان در بحرین است. آیا کاری که جمهوری اسلامی در سوریه کرد و می‌کند غیر از این است؟
 پنج: و سرانجام: ستایش از آیت‌الله خمینی در حد پرستش، و او را تبدیل به یک موجود مقدسِ بی خطا کردن بزرگ‌ترین ظلم در حق اوست؛ او بخشی از تاریخ و هویت این کشور است و باید به دقت در ترازوی نقد قرار گیرد تا بزرگی‌های‌اش درس شود و خطاهای‌اش عبرت.

نویسنده: محمدجواد اکبرین
 تیتر و انتخاب تصویر: فیسبوک "روز"

تصویر روز دلخراش؛ آنچه مردم با جسد باقی مانده انتحاری انجام دادند. کابل. افغانستان تصویر و متن به نقل از توئیتر Muslim shirzad

تصویر روز

دلخراش؛ آنچه مردم با جسد باقی مانده انتحاری انجام دادند. کابل. افغانستان

تصویر و متن به نقل از توئیتر Muslim shirzad

پرونده‌ی یک محقق و مترجم محکوم به اعدام به دیوار عالی کشور ارجاع شد پرونده مرجان داوری محقق و مترجم که مدت‌هاست در ندامتگاه ری (زندان زنان قرچک) به سر می‌برد و اتهاماتی از جمله عضویت در جنبش نوپدید عرفانی “اکنکار” متوجه اوست و به همین خاطر به اعدام محکوم شده است، پس از اعتراض در هفته‌های اخیر به شعبه ۴۷ دیوان عالی کشور ارجاع شده است. مادر مرجان داوری پیش از این در گفتگو با خبرگزاری هرانا گفته بود:" دخترم قرار بود تبرئه شود اما نمی‌دانم در این میان چه اتفاقی افتاد. برایم علامت تعجب است. چرا؟ مرجان یک نابغه است. نویسنده و مترجم است. می توانند از وجودش بسیار استفاده کنند. به آقای صلوتی گفتم نگذارید هرز برود. اما از زندان اوین به زندان قرچک فرستاده شد. به عنوان یک مادر می‌سوزم. امیدوارم دیوان عالی کشور در این حکم تجدیدنظر کند. نه فقط بچه من، بچه‌های دیگر هم روی چهارپایه نروند." مرجان داوری که به عنوان مترجم آثار نویسندگان مکاتب فکری اشراقیون در سرتاسر جهان را گردآوری و تدوین و در مجموعه‌ای منتشر کرده است در مهرماه ۱۳۹۴ به وسیله‌ی نیروهای امنیتی بازداشت و به اتهام افساد فی الارض، رابطه نامشروع، اجتماع و تبانی علیه نظام، عضویت در فرقه عرفانی اکنکار، به همراه کریم زرگر، دیگر متهم پرونده از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی به اعدام محکوم شد. اکنکار (به انگلیسی: eckankar) جنبش معنوی جدیدی است که در سال ۱۹۶۵ میلادی در ایالات متحده آمریکا بنیان گذاشته شد. این جنبش ادعا می‌کند که پیروان‌اش را با ممارست معنوی به تجربه آنچه "نور و صوت الهی" توصیف می‌شود، می‌رساند.

پرونده‌ی یک محقق و مترجم محکوم به اعدام به دیوار عالی کشور ارجاع شد

پرونده مرجان داوری محقق و مترجم که مدت‌هاست در ندامتگاه ری (زندان زنان قرچک) به سر می‌برد و اتهاماتی از جمله عضویت در جنبش نوپدید عرفانی “اکنکار” متوجه اوست و به همین خاطر به اعدام محکوم شده است، پس از اعتراض در هفته‌های اخیر به شعبه ۴۷ دیوان عالی کشور ارجاع شده است.

مادر مرجان داوری پیش از این در گفتگو با خبرگزاری هرانا گفته بود:" دخترم قرار بود تبرئه شود اما نمی‌دانم در این میان چه اتفاقی افتاد. برایم علامت تعجب است. چرا؟ مرجان یک نابغه است. نویسنده و  مترجم است. می توانند از وجودش بسیار استفاده کنند. به آقای صلوتی گفتم نگذارید هرز برود. اما از زندان اوین به زندان قرچک فرستاده شد. به عنوان یک مادر می‌سوزم. امیدوارم دیوان عالی کشور در این حکم تجدیدنظر کند. نه فقط بچه من، بچه‌های دیگر هم روی چهارپایه نروند."

مرجان داوری که به عنوان مترجم آثار نویسندگان مکاتب فکری اشراقیون در سرتاسر جهان را گردآوری و تدوین و در مجموعه‌ای منتشر کرده است در مهرماه ۱۳۹۴ به وسیله‌ی نیروهای امنیتی بازداشت و به اتهام افساد فی الارض، رابطه نامشروع، اجتماع و تبانی علیه نظام، عضویت در فرقه عرفانی اکنکار، به همراه کریم زرگر، دیگر متهم پرونده از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی به اعدام محکوم شد.

اکنکار (به انگلیسی: eckankar) جنبش معنوی جدیدی است که در سال ۱۹۶۵ میلادی در ایالات متحده آمریکا بنیان گذاشته شد. این جنبش ادعا می‌کند که پیروان‌اش را با ممارست معنوی به تجربه آنچه "نور و صوت الهی" توصیف می‌شود، می‌رساند.