علی رازینی؛ بیدادگری برای تمام فصول
کارنامه علی رازینی در دهه شصت و دوران زمام‌داری روح‌الله خمینی همان‌قدر سیاه است که کارنامه دیگر گماشتگان خمینی بر مسندهای قضایی.
کسانی که جان آدمیان را با یک دستخط یا حتی بدون یک دستخط ارزش‌گذاری و تعیین تکلیف می‌کردند. او از شهریور ۱۳۶۰ به مدت پنج ماه تمام به عنوان حاکم شرع در مشهد، به صدور احکام اعدام برای زندانیان سیاسی و تهیه مقدمات تجاوز به آنان از سوی پاسداران در شب اعدام سرگرم بود.
به یکی از روایت‌ها توجه کنیم: «در هفته اول دی‌ماه ۱۳۶۰، چندین زن جوان در زندان وکیل‌آباد مشهد اعدام شدند. بلافاصله پس از این اعدام‌ها، برخی از خانواده‌های دختران اعدامی به نزدیکانشان گفتند که پیش از اعدام، به دختران آن‌ها تجاوز شده بوده است. شواهدی که عدالت برای ایران از نزدیکان سه تن از دختران اعدام‌شده، سیما مطلبی، ماندانا و میترا مجاوریان به دست آورده نشان می‌دهد که آن‌ها در دادگاه‌های چند دقیقه‌ای و بدون داشتن وکیل، محاکمه و به اعدام محکوم شده بودند. یکی از ماموران (پاسداران) زندان چند روز پس از اعلام خبر اعدام ماندانا و میترا مجاوریان، به منزل خانواده‌های آن‌ها مراجعه کرده و با دادن گل و شیرینی، اعلام کرده بود که برادران پاسدار پیش از اعدام، با دختران آن‌ها ازدواج کرده‌اند. سیما مطلبی نیز روی پای خود نوشته بوده که به من تجاوز شده است».
علی رازینی، متولد ۱۳۳۲ هجری شمسی در شهرستان رزن همدان است، رئیس شعبه ۴۱ دیوان عالی کشور است. او پیش از این دادستان انقلاب تهران (پس از اسدالله لاجوردی در سال ۱۳۶۳)، رئیس سازمان قضایی نیروهای مسلح از ۱۳۶۶ تا ۱۳۷۲، رئیس کل دادگستری استان تهران از ۱۳۷۳ تا ۱۳۷۸، رئیس دیوان عدالت اداری از ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۸ و نماینده استان همدان در دوره چهارم مجلس خبرگان رهبری از ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۵ بوده است.
