سازمانهای آسیایی، آفریقایی و خاورمیانه از کشورهای اسلامی می خواهند تا از نظارت ویژه بر ایران حمایت کند

سازمانهای آسیایی، آفریقایی و خاورمیانه از کشورهای اسلامی می خواهند تا از نظارت ویژه بر ایران حمایت کند


کنفرانس کشورهای اسلامی باید مانند لیبی، از اقدام سازمان ملل متحد در خصوص ایران حمایت کند



(26 اسفند 1389) کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران، انجمن آسیایی حقوق بشر و توسعه(فروم-آسیا) ، و موسسۀ حقوق بشر قاهره امروز اعلام کردند که سازمانهای حقوق بشری فعال در سراسر جهان اسلام از کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی خواسته اند تا از قطعنامۀ شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در خصوص ایجاد مکانیسمی برای نظارت بر حقوق بشر در ایران حمایت کند.



هادی قائمی، سخنگوی کمپین کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت: "از اعدامهای گروهی تا شکنجه و سرکوب اعتراضات مسالمت آمیز، ایران در بحبحۀ یک بحران جدی حقوق بشری است و به همین دلیل گروههای حقوق بشری از کشورهای مسلمان مختلف نیاز به اقدام را درک کرده اند." وی افزود: "حمایت کشورهای اسلامی از قطعنامۀ سازمان ملل متحد این موضوع را روشن خواهد کرد که نقض حقوق بشر در هرکجا که باشد، از سوی همگان، من جمله توسط شهروندان مسلمان، غیر قابل قبول است."



روز دوشنبه، 23 اسفند 1389، سی و هشت سازمان حقوق بشری مستقلِ خاورمیانه، آفریقا، و آسیا، با ارسال نامه ای به وزرای امور خارجۀ کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی از کشورهای مسلمان دعوت کردند تا از قطعنامۀ شورای حقوق بشر که یک گزارشگر ویژه برای نظارت و گزارش وضعیت حقوق بشر در ایران را منصوب خواهد کرد، حمایت کنند. سازمانهایی از الجزایر، بحرین، مصر، اندونزی، عراق، لبنان، مالزی، نیجریه، فلسطین، سوریه، اوگاندا، و یمن و همچنین از سازمانهای منطقه ای عرب، آفریقایی، و آسیایی این نامه را امضاء کردند.



در این نامه آمده است: " ما به عنوان گروه های حقوق بشری که عمدتا مدافع حقوق شهروندان کشورهای مسلمان هستیم....امیدواریم شما به قطعنامه ای که موجب کمک به تغییر روال منفی حقوق بشری که در حال حاضر بر جمهوری اسلامی ایران سایه افکنده است خواهد شد، با دید مثبت نگاه کنید."



در این نامه همچنین آورده شده: " یک مکانیسم نظارتی زمینه ای برای جمع آوری اطلاعات و گفت و گوی سازنده با مقامات در خصوص تغییر شیوه هایی که ادامۀ آنها فقط می تواند منجر به نا آرامی های بیشتر شود را فراهم خواهد آورد."



بهاءالدین حسن، رییس موسسۀ مطالعات حقوق بشر قاهره گفت: "ظرف ماههای اخیر، مقامات ایرانی دولتهای کشورهای لیبی، مصر و اینک بحرین را بدرستی برای استفاده از خشونت برای سرکوب خواسته های مسالمت آمیز ملت هایشان برای دستیابی به حقوق بشر مورد انتقاد قرار داده اند." وی افزود: "اما دولت ایران خود به خشونت و بی رحمی مشابهی علیه مردم خود دست زده است. اینک زمان آن رسیده که مقامات ایرانی همان حقوقی را که ادعا می کنند از آن برای سایر کشورهای جهان عرب و اسلام حمایت می کنند برای مردم خویش بخواهند."



در تاریخ 6 اسفند 1389، سازمان کنفرانس کشورهای اسلامی، همراه با 57 کشوردارای اکثریت مسلمان، بیانیه ای صادر کرد که در آن تخلفات گسترده در لیبی را محکوم نمود. ضمیر اکرم، سفیر دائم کشور پاکستان در سازمان ملل متحد، که از طرف کشورهای عضو کنفرانس اسلامی در پانزدهمین اجلاس ویژۀ شورای حقوق بشر در خصوص وضعیت لیبی صحبت می کرد گفت: " مسلمانان دیگر از حقوق خود محروم نخواهند شد. عدالت، برابری، و حاکمیت قانون، نه تنها در جوامع اسلامی، بلکه در سراسر جهان باید استیلا یابد."



یپ سویی سنگ، مدیر کل انجمن آسیایی حقوق بشر و توسعه (فروم-آسیا) گفت: "موضع قوی سازمان کنفرانس کشورهای اسلامی علیه حملات خشونت آمیز دولت لیبی به شهروندانش ما را امیدوار کرده است." وی افزود: "دولت های مسلمان باید مجددا در دفاع از حقوق شهروندان مسلمان سراسر جهان، شامل حمایت از قطعنامۀ شورای حقوق بشر در خصوص ایران، سخن بگویند."



در نامۀ روز دوشنبه، این سی و هشت سازمان حقوق بشری تاکید کردند: " شورای حقوق بشر باید همۀ توان خود را به کار گیرد تا از اینکه جمهوری اسلامی راه خشونت بار لیبی را طی کند جلوگیری کند و جمهوری اسلامی را تشویق به پایبندی به اصول و استانداردهای حقوق بشر نماید. "



روز دوشنبه، 24 اسفند 1389، بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، گزارشی را منتشر کرد که در آن از وضعیت حقوق بشر ایران و شکست مکرر دولت ایران در همکاری با مکانیسم های فعلی حقوق بشر سازمان ملل متحد انتقاد شده بود.



از زمان انتخابات خرداد 1388، سازمانهای بین المللی شاهد وخامت روزافزون وضعیت حقوق بشر در ایران بوده اند. پس از انتخابات، مقامات بیش از پنج هزار نفر را فقط به دلیل شرکت در تظاهرات مسالمت آمیز و یا به دلیل استفاده از آزادی بیان دستگیر کرده اند. اخیرا نیز، پس از اینکه موج آزادی خواهی سراسر منطقه را در بر گرفت، ایران هزار و پانصد نفر معترض دیگر را دستگیر کرد. دولت ایران همچنین مرتبا به شکنجه و محاکمات غیر منصفانه جهت سرکوب منتقدینش دست می زند. دانشگاههای ایران از ورود دانشجویان صرفا به دلیل باورهای سیاسی و مذهبی داوطلبان خودداری به عمل می آورند. با بیش از 150 مورد اعدام از آغاز سال 2011 میلادی، در مقایسه با 94 مورد در کل سال 2005، آمار اعدام در کشور به نحو خیره کننده ای افزایش یافته است. روز 13 بهمن 1389، کریستف هینز، گزارشگر ویژۀ اعدامهای فراقضایی، شتابزده، و یا خودسرانه گفت: " “با توجه به وخامت شرایط و به طور منظم نادیده گرفتن حداقل تضمین های دادرسی، ما از دولت ایران میخواهیم تا بلافاصله مجازات اعدام را متوقف نماید.”



درمیان سازمانهایی که نامۀ فوق الذکر را امضاء کرده اند، می توان از انجمن دموکراسی آفریقا؛ انجمن آسیایی حقوق بشر و توسعه (فروم-آسیا)؛ سازمان حقوق بشر عرب؛ مرکز حقوق بشر بحرین ؛ موسسۀ مطالعات حقوق بشر قاهره؛ مرکز مطالعات حقوق بشر دمشق؛ شبکۀ مدافعان حقوق بشر شرق و شاخ آفریقا؛ دستور کار حقوق بشر نیجریه؛ گروه کاری حقوق بشر؛ کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران؛ انجمن خواهران عرب برای حقوق بشر؛ و سوآرا راکیات مالزی—سوآرام نام برد.



برای مطالعۀ متن کامل نامه، شامل لیست کامل امضاء کنندگان به اینجا مراجعه کنید: http://persian.iranhumanrights.org/1389/12/oic-letter/

لالائی احمدی نژاد برای دیگران

لالائی احمدی نژاد برای دیگران


مردم بحرین

اصلاحات می خواهند



چرا حکومت با آنها گفتگو نمی کند؟







بدنبال مصاحبه های نوروزی دادستان کل ج.اسلامی که در روزنامه خراسان منتشر شده و مصاحبه خبری دادستان تهران که خبرگزاری های داخلی منتشر کردند، روز گذشته احمدی نژاد نیز بمناسبت پایان سال 89 با خبرنگاران مصاحبه کرد. احمدی نژاد با این تصور که مردم ایران و جهان در یک کره دیگری زندگی می کنند و خبر ندارند در ایران چه گذشته و چه می گذرد، در این مصاحبه برای مردم بحرین اشک تمساح ریخت و گفت:



«حدود یك ماه قبل در همین جا، خطاب به كسانی كه نسبت به ملت های خود رفتارهای غیرقابل توجیه و غیرقابل درك انجام می‌دهند(دارند) صحبت‌هایی را مطرح كردم و امروز می‌بینیم كه در بحرین نیز دربرابر توده‌های مردم صف‌آرایی شده و این كار زشتی است. می بینیم چگونه اكثریت مردم را تحت فشار قرار می‌دهند و می‌خواهند با توپ و تفنگ با مردم‌شان صحبت می‌كنند. در حالی كه حاكمیت متعلق به مردم است. آنها باید بنشینند، ببینند كه مردم چه می‌گویند و خواسته‌های مردم را اجرا كنند، نه آنكه با تفنگ و مسلسل و هلی‌كوپتر در برابر آنها بایستند.



بحرین 700 هزار نفر جمعیت دارد و بیش از 600 هزار نفر حرف‌هایی دارند، مطالباتی دارند، به جای برخی از كارها بنشینید و گفت‌وگو كنید و به مردم احترام بگذارید و اصلاحات انجام دهید.»



(اگر مطبوعات ایران آزاد بودند، برای این مصاحبه، این عنوان را انتخاب می کردند: تو که لالائی بلدی- چرا خوابت نمی برد؟



این که حاکم و سلطان بحرین عامل امریکا و انگلستان است و با حمایت عربستان سعودی بر سر کار است، اظهر من الشمس است و رفتارش با مردم بحرین که برای نان و آب و کار به خیابان آمده اند و این ربطی به شیعه و اکثریت بودن آنها ندارد، طبیعی است و پاسخش را هم از مردم بحرین خواهد گرفت. اما، جنابعالی که با یک کودتای خونین بر سر کاری و مسالمت آمیزترین جنبش اصلاحی را به کمک سپاه و بسیج و اوباش حکومتی و حمایت رهبر جمهوری اسلامی به خاک و خون کشیده ای، نمی توانی از اصلاحات در بحرین و از مخالفت با سرکوب مردم بحرین سخن بگوئی. این محرومیت شامل رئیس مجلس "علی لاریجانی" نیز می شود. همچنان که شامل حال وزیر خارجه "صالحی" و رئیس کمیسیون سیاست خارجی مجلس "بروجردی" در دو سفر به ایتالیا و ژنو شد. ناممکن است که در خانه خویش مردم را سرکوب کرد، زندان ها را از زندانیان سیاسی پر کرد و مردم را محروم از آزادی کرد و درعین حال برای مردم کشورهای دیگری که علیه حاکمیت مطلقه و استبداد به خیابان آمده اند سینه به تنور چسباند. این همان تضادی است که در ماه های اخیر، و درجریان اظهار نظر در باره جنبش آزادیخواهی در کشورهای منطقه، تمام سکانداران حاکمیت کودتائی با آن دست به گریبان اند. چنان که گفته هایشان هیچ بازتاب مثبتی نه در داخل و نه در منطقه ندارد، مگر حمایت و دخالت نظامی و دست زدن به ماجراجوئی نهادینه شده در جمهوری اسلامی که توقیف یک کشتی آلمانی و پائین آوردن یک هواپیمای حامل سلاح و مهمات که عازم سوریه و غزه بود، نمونه های آنست.)

لشکری کشی رژیم برای ممانت از حضور خانواده ها در خاوران

لشکری کشی رژیم برای ممانت از حضور خانواده ها در خاوران


به گزارش "کانون زندانیان سیاسی ایران(در تبعید)"، آخرین پنچشنبه و جمعه هرسال، خاوران میعادگاه خانواده ها با عزیزان جان سپرده شان است. امسال نیز برسم هرسال، جمع وسیعی از خانواده ها از اوایل صبح روز پنچشنبه ۲۶ اسفند برای دیدار نوروزی با عزیزان به خون خفته خود در دهه شصت عازم گلستان خاوران شدند. صدها مامور امنیتی و انتظامی از ساعت شش صبح تمام منطقه را به محاصره در آورده بودند و به کسی اجازه نزدیک شدن به گلستان خاوران را نمی دادند. حضور این همه نیرو با تجهیزات سنگین ضدشورش و امبولانس، اهالی منظقه خاوران را بهت زده کرده بود. نیروهای سرکوبگر، با خشونت زایدالوصفی از ورود خانواده ها به کوچه منتهی به گلستان خاوران و نزدیک شدن آن ها به گلستان جلوگیری کردند. به شماری از خانواده ها فحاشی کرده و تعدادی را مورد ضرب و شتم قرار دادند و به سینه مادری که توانسته بود خود را به میل های درب خاوران برساند، با این هدف گل هائی را که در دست داشت به درون گلستان پرتاب کند، چند مشت زدند و وی را با خشونت و پرخاشگری از محل دور کردند. خانواده ها از ساعت ۹ صبح در طول جاده خراسان منتهی به کوچه خاوران تجمع کرده و تا ساعت دوازده ظهر هرلحظه برشمار آن ها اضافه می شد. آن ها نامید از رسیدن به میعادگاه نوروزی با عزیزان به خون خفته ی شان، بعد از ساعت های کشمکش و درگیری با سرکوبگران، دسته گل هائی را که آورده بودند، به طول صدها متر در اطراف جاده کنار هم قرار دادند. مادری با صدای بلند روبه گشتاپوهای رژیم گفت" شما از مرده ما هم می ترسید."



در این روز، تنها کسانی که اجازه یافتند به گلستان خاوران راه یابند، دختر یکی از جان سپردگان تابستان شصت هفت همراه همسرش بود که بتازگی ازدواج کرده اند. به مادر و مادر بزرگ وی اجازه ورود به خاوران داده نشد.



شماری از خانواده ها که روز پنچشنبه موفق نشدند به خاوران بروند، صبح روز جمعه ۲٧اسفند به آنجا رقتند. بنا به یک گزارش از تهران، تلفن دستی برخی از این خانواده ها از جمله تلفن دستی دو خواهر یک جان سپرده قطع شده است، که گفته می شود امکان برقراری تماس با آن ها تا لحظه دریافت این خبر وجود نداتشه است. خانواده ها احتمال می دهند که ماموران امنیتی مستقر در منطقه آن ها را دستگیر کرده باشند.



حضور ماموران امنیتی و انتظامی رژیم در روز جمعه ۲٧اسفند در بهشت زهرا نیز چشمگیر بوده است. سرکوبگران در اطراف مزار ندا آقاسلطان و سهراب اعرابی مستقر شده و از نزدیک شدن مردم به این محوطه جلوگیری می کردند.

قذافی قطعنامه شورای امنیت را دربست پذیرفت؛ «اعلام آتش‌بس در ليبی»

قذافی قطعنامه شورای امنیت را دربست پذیرفت؛ «اعلام آتش‌بس در ليبی»




رادیو فردا: موسی کوسا، وزير امور خارجه ليبی، روز جمعه در یک کنفرانس خبری اعلام کرد که معمر قذافی قطعنامه شورای امنيت برای اجرای طرح منطقه پرواز ممنوع را پذیرفته و آتش‌بس را بلافاصله به اجرا خواهد گذاشت.



این در حالی است که تنها ساعاتی پس از تصويب تازه‌ترین قطعنامه شورای امنيت سازمان ملل علیه حاکم لیبی برای دست زدن به «هر اقدامی که جان شهروندان و غيرنظاميان در ليبی را حفظ کند»، بريتانيا، فرانسه و ايتاليا اعلام کردند به سرعت نيروهای نظامی خود را فعال و راهی منطقه خواهند کرد.



ايتاليا اعلام کرده است که حريم هوايی و پايگاه‌های نظامی خود را در اختيار نيروهای نظامی حامی اجرای قطعنامه شورای امنيت قرار می‌دهد. فرانسه در اولين واکنش نسبت به قطعنامه شورای امنيت در ليبی گفت که «طی ساعات آينده» نيروهای نظامی‌اش وارد عمل خواهند شد.



در لندن، ديويد کامرون، نخست وزير بريتانيا، اعلام کرد جنگنده‌های هوايی «تايفون» و «تورنادو» را طی چند ساعت آينده راهی منطقه خواهد کرد.



نخست وزير بريتانيا گفت اگر نيروهای حامی معمر قذافی به بنغازی برسند، اوضاع اسفباری روی می‌دهد و غيرنظاميان زيادی آسيب می‌بينند. وی افزود: «نمی‌خواهيم در ليبی حمام خون به راه بيفتد.»



گزارش آسوشیتدپرس حاکی است بريتانيا، فرانسه و سازمان آتلانتيک شمالی، ناتو، روز جمعه جلسه‌ای اضطراری برگزار کردند تا راه‌های اجرای طرح پرواز ممنوع برفراز ليبی را بررسی کنند. هنوز اعلام نشده است مشارکت آمريکا در عمليات نظامی در چه حد يا چگونه خواهد بود.



سخنگوی دولت فرانسه هم حاضر به ذکر جزييات نشده ولی فقط گفته به سرعت و طی چند ساعت آينده، نيروهای نظامی آماده کار خواهند شد.



آمريکا شماری از ناوهای هواپيمابر و ناوهای جنگی خود را در منطقه مستقر کرده که حدود ۴۰۰ تفنگدار هم در آنها حضور دارند. فرانسه هم ناو جنگی شارل دوگل را در نزديکی بندر تولون مستقر کرده است.



وزير خارجه دانمارک نیز اعلام کرد که اين کشور چهار جنگنده هوايی اف – ۱۶ به همراه يک هواپيمای باربری پر از تسليحات به عمليات نظامی اعزام خواهد کرد. پايگاه های ناتو در ايتاليا و فرانسه وضعيت در ليبی را زير نظر دارند و هواپيماهای آواکس ۲۴ ساعته تمامی تحرکات نظامی در ليبی را ثبت می‌کنند