| |||
|
ژیلا بنی‌یعقوب و بهمن احمدی امویی، بعد از سال‌ها، برای ۴ روز کنار هم هستند. ژیلا اما در فیس بوک خود، یادداشتی نوشته از وضعیت زندانیانی که آزاد نشده‌اند و به مرخصی نمی‌آیند و خیلی‌ها فراموش‌شان کرده‌اند.
بهمن به مرخصی آمد، این یعنی بعد از سه سال و اندی، من و بهمن هم زمان در خانه هستیم.
در این چند سال آنها ما را به صورت معکوس زندانی و آزاد کرده بودند، من در زندان بودم که به بهمن مرخصی دادند، بهمن را دوباره به زندان بازگرداندند که من آزاد شدم و حالا در این چند سال برای اولین بار این فرصت را به ما داده‌اند که چند روز در کنار هم باشیم...
بهمن به مرخصی آمد، اما هم‌چنان یادم هست که چند صد زندانی سیاسی هم‌چنان از حق مرخصی و آزادی محروم هستند. عبدالله مومنی در حالی که از درد شدید کلیه نمی‌تواند راه برود و برای تسکین دردش در بهداری اوین به او مرفین تزریق می‌کنند، از مرخصی درمانی و اعزام به بیمارستان محروم است.
سیامک قادری هم‌چنان بعد از سه سال یک روز هم به مرخصی نیامده.
مجید توکلی چهار سال است که مادرش را ندیده.
ضیا نبوی و رسول بداقی هم بدون یک روز مرخصی هم‌چنان در زندان هستند.
سعید متین پور و آرش سقر و علی زاهد سال‌هاست که پای‌شان را از زندان ییرون نگذاشته‌اند.
کیوان صمیمی روزنامه نگار ۶۵ ساله، سه سال و نیم است که به مرخصی نیامده است.
عمر فقیه‌پور بیش از چهارده سال است که بدون یک روز مرخصی در زندان است، وقتی به زندان رفت دخترش سه ساله بود و حالا هفده ساله است و از چهارده سال پیش تاکنون حتی یک روز هم پدر را در خانه ندیده است.
عثمان مصطفی پور ۲۳ سال می‌شود که در زندان ارومیه است.
محمد نظری بیست ساله بود که به زندان افتاد و الان چهل سال دارد و دریغ از یک روز مرخصی. او و رمضان سعیدی و بسیاری از زندانیان سیاسی کرد سال‌هاست که فراموش شده‌اند، هم‌چنان که بسیاری از زندانیان عرب زبان و آذری و اهل سنت...
زندانیان بهایی که قصه پرغصه خود را دارند، فاران حسامی و کامران رحیمیان(زوج زندانی) وقتی فرزندشان دو ساله بود به زندان افتادند و الان آرتین چهارساله شان را مادریزرگ پیرش بزرگ می‌کند، آنها نیز بدون مرخصی در زندان‌اند.
آقای خانجانی با ۸۴ سال سن در زندان است و در پنج سال و نیم گذشته هرگز به مرخصی نیامده است ...مریم منفرد سه دختر دارد و هرچقدر اصرار کرد نتوانست حتی چند ساعت مرخصی بگیرد تا سارایش را که به کلاس اول دبستان می رفت، تا مدرسه همراهی کند.
شبنم و فرزاد مدد زاده و کبری بنازاده نزدیک به پنج سال است که بدون یک روز مرخصی در زندان هستند.
مهوش شهریاری و فریبا کمال آبادی نیز نزدیک شش سال است که در زندان هستند و هرگز از حق مرخصی استفاده نکرده‌اند.
فهرست کسانی که روزها و ماه‌ها و سال‌ها را بدون یک روز مرخصی در زندان دوره می‌کنند بسیار بلندتر از این‌هاست...آنها حداقل چند صدنفر هستند... زندانیان سیاسی -عقیدتی با هر نوع تفاوت در اندیشه و مرام باید از حداقل حقوق انسانی خود برخوردار باشند...
به امید آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی و برداشته شدن حصرها و حبس‌ها..