دستور داده‌اند که او بستری نشود
محرومیت علی‌سلان‌پور از امکانات درمانی
با گذشت بیش از سه سال آسیب هاى جدى ناشى از شکنجه هاى دوران بازجویى، على سلان‌پور، زندانی ۵۵ ساله و در تبعید زندان رجایی شهر، وی همچنان از امکانات مناسب برای درمان کامل محروم است.
علی سلان‌پور که اکنون دوران محکومیت ۵ سال حبس به اتهام اجتماع و تبانى را در زندان رجایی شهر می‌گذراند، در تاریخ ٨۹/۹/٢٨ به اتهام ارتباط با مجاهدین بازداشت و بلافاصله به مدت ۴۴ روز در بند ٢۴٠ و ۵٠ روز در بند ٢٠۹ زیر شکنجه تحت بازجویى قرار می‌گیرد.
او سپس به بند ٣۵٠ اوین منتقل شد، اما پس از حوادث موسوم به پنج شنبه سیاه، صبح یکشنبه ۱۱ خرداد ۱۳۹۳، به همراه اسدالله هادی، رضا اکبری منفرد، ابوالقاسم فولادوند، اصغر قطان، غلامحسین اسدی و رضا شهابی، به زندان رجایی شهر تبعید شد.
سلان‌پور، برخى شکنجه هایى که توسط افسر نگهبان بند ٢٠۹ (معروف به حاج رضا) با همراهى ماموران این بند، انجام گرفت، را اینگونه شرح می‌دهد:
١. ضرب و شتم و لگد زدن به ناحیه دستگاه تناسلى به نحوى که بیضه چپ له شده و حدود ۵٠ روز ترشح خون از مجارى ادرار داشت.
٢. شکستن انگشت کوچک دست راست به طورى که در حال حاضر نقص عضو دارد.
٣. پابند و دستبند زدن از پشت، همراه با ضرب و شتم، سه مرتبه به مدت چندین ساعت
او شکنجه هاى اعمال شده در بند ٢۴٠ را نیز این گونه توضیح داد:
١-پخش صداى همسر و فرزاندانم از هواکش سلول و وانمود کردن به اینکه آن‌ها را دستگیر کرده‌اند و همسرم خودکشى کرده است (همسر و فرزندانم را به اداره پیگیرى اطلاعات جهت بازجویى برده بودند و با ضبط صداى آن‌ها این نمایش را اجرا کردند.)
٢. استفاده از شوکر در حین بازجویى و ایجاد شوک به پشت گردنم که دچار تشنج شدم که از آن زمان تا به حال، تا حدودى با دارو کنترل مى شود ولى هنوز سردرد هاى شدیدى دارم و چشمانم سیاهى مى رود و زمین مى خورم. براى پیگیرى بیمارى باید‌ام آر آى شوم ولى اقدامى نمى شود.
٣. نگه داشتن با پاى برهنه روى زمین سرد که باعث شد کنترل ادرارم را از دست بدهم (وقتى به بازجو گفتم ادرار دارم، بگذارید به دستشویى بروم، به سرم زد و گفت در شلوارت ادرار کن!)
على سلان‌پور، تاکید دارد، موارد فوق که توسط بازجویان اعمال شده بود را در آخرین دفاعیات نزد بازپرس عبدى (شعبه٢)، نوشته است و به قاضى مقیسه (شعبه ٢٨) نیز گفته است. او مى گوید قرار بود که بازجویان را به دادگاه احضار کند ولى این کار انجام نشد.
این زندانى ۵۵ ساله و گمنام، به دلیل لگد یکى از بازجویان ملقب به «حاج رضا»، در بند ٢٠۹ اطلاعات، از ناحیه بیضه نیز دچار مشکل شده است و درد شدیدى را متحمل مى شود.
اما علیرغم‌ام آر آى از ناحیه سر و سونوگرافى و عکس رنگى از ناحیه بیضه، مسئولان تا به این لحظه از اعزام به بیمارستان براى معالجه خوددارى کرده‌اند.
دکتر متخصص شهداى تجریش بعد از انجام معاینات و آزمایش و سونوگرافى اعلام کرده که فقط اجازه مسکن درمانى داریم و کارى بیش از این نمى توانیم انجام دهیم. در همین رابطه پزشکان بیمارستان مدرس هم اعلام کرده‌اند که در صورت خارج کردن بیضه، احتمال مشکل در بیضه راست وجود خواهد داشت، لذا او باید با همان شرایط مسکن درمانى، باید سپرى کند.
على سلان‌پور در تاریخ ۹٣/١/٢۴ جهت معاینه به پزشک متخصص در بیمارستان شهداى تجریش اعزام شد و مورد معاینه پزشک مغز و اعصاب، قرار گرفت. پزشک متخصص مغز و اعصاب بعد از معاینه و دیدن‌ام آر آی و باقی آزمایشات، دستور بستری شدن اورژانسی وی، جهت درمان با طب فیزیکی به همراه تزریق آمپول کورتون در نخاع و احیانا جراحی گردن و کمر به دلیل جابه جایی دو مهره گردن و دو مهره در ناحیه کمر داده بود اما پاسیار همراه وی به نام «علی کریمی» به پزشک می‌گوید که «به ما دستور داده‌اند که او بستری نشود و باید به زندان برگردانیم.»
پس از بازگشت این زندانی به زندان و انتقال وی به بهداری، او توسط خسرو شاهی، پرستار بهداری اوین، خواهان ملاقات با رضازاده، رئیس بهداری می‌شود که این درخواست با توهین پرستار بهداری مواجه، و منجر به درگیری لفظی طرفین می‌شود. به دنبال این درگیری لفظی، خسرو شاهی، با نوشتن گزارش و جمع کردن امضا از همکاران خود، شکایتی بر علیه این زندانی، تنظیم می‌کند و تا مدت‌ها مانع از ادامه درمان وی می‌شود.
او که در جریان تبعید به زندان رجایی شهر، همراه با رضا شهابی، دست به اعتصاب غذا زده بود، اوایل آذر سال جاری تحت یک عمل جراحی در ناحیه گردن و کمر قرار گرفت که نیاز به استراحت مطلق داشت اما با اصرار مسئولان زندان و ماموران همراه اندکی پس از به هوش آمدن به زندان بازگردانده شد.
در آخرین مورد از سریال آزار‌ها و ممانعت‌های پزشکی این زندانی، نامبرده چهارشنبه هفته گذشته با دستبند و پابند به بیمارستان شهدای تجریش اعزام شد تا توسط پزشک جراح مورد معاینه و سپس اقدامات درمانی قرار گیرد اما به‌دلیل عدم هماهنگی و نبود تخت خالی برای بستری شدن دوباره به زندان برگردانده شد و تا لحظه تنظیم این خبر هیچ اقدام درمانی برای وی صورت نگرفته است.
پیشتر گروهی از زندانیان سیاسی، طی نامه‌ای به احمد شهید، گزارشگر ویژه بررسی نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران، توضیح دادند که اکثر مشکلات و بیماری‌های زندانیان ناشی از بازداشت‌های طولانی مدت، بازجویی‌های همراه باضرب وشتم وشکنجه درسلول‌های انفرادی است. آن‌ها با اشاره به غذای ناکافی و بدون کیفیت به عنوان یکی از دیگر عوامل بیماری و مشکلات گوارشی برخی زندانیان؛ تاکید کردند که در قبال این مشکلات، مسئولان زندان‌ها درمان و امکانات پزشکی را به عنوان «حق زندانی» به رسمیت نمی‌شناسند!
