پای صحبت ابطحی، پس از حجاریان

محمد علی ابطحی معاون پارلمانی در دولت اول محمد خاتمی، سرانجام به قید وثیقه از زندان بیرون آمد. زیرجامه و دم پائی زندان را در آورد و لباس روحانیت را پوشید. نخستین شخصیت سیاسی که به دیدار وی رفت تا بداند در زندان چه بر سر او آوردند، محمدخاتمی بود. نه خاتمی، نه دیگر چهره های سیاسی ایران و نه مردم هیچ سخنی را که در زیر فشار زندان انفرادی و شکنجه بردهان کسی جاری شده باشد قبول ندارند. این شگرد دهه 1360 دیگر در جمهوری اسلامی رنگ باخته و حنائی است که دیگر رنگ ندارد. به همین دلیل ابطحی بعد از زندان با ابطحی پیش از زندان تفاوتی ندارد و اگر تفاوتی باشد تجربه و آشنائی مستقیم او با جنایت و جنایتکاران است.

او پس از آزادی در وبلاگش نوشت: 6 روز از بهار و تمام تابستان و 61 روز از پاییز را در زندان گذراندیم. درست 160 روز. چه سخت بود و تلخ. امروز آزاد شدم. از همه کسانی که در این مدت لطف کردند و یادی از من کردند و از همه کسانی که به هر دلیل با من مخالف بودند و بر علیه من حرف زدند و نوشتند و یا از من یاد نکردند ممنونم. تا فرصتی که بتوانم روزنوشت های دائمم را مثل گذشته شروع کنم، شادی برایتان آرزو دارم؛ و برای آزادی همه دوستانم که هنوز در زندانند دعا می کنم. به خصوص برای رمضان زاده و صفایی فراهانی که امروز با چشم اشک بار از یکدیگر خداحافظی کردیم