دو آیت الله در فاصله دو هفته یکی در قم و آیت الله دیگری در تهران چشم برجهان فرو بستند. آیت الله منتظری و آیت الله صافی گلپایگانی. اولی طول عمرش به مبارزه سیاسی- مذهبی گذشت و دومی مذهبی. اولی در زمان شاه زندانی شد و در جمهوری اسلامی به حبس خانگی و دومی نه پیش از انقلاب اهل این حرف ها بود و نه بعد از انقلاب به این کارها کار داشت. مگر در انتخابات اخیر که حاضر نشد کودتای احمدی نژاد را تائید کند. دو عکسی که در بالا می بینید مربوط به تشییع جنازه این دو مرجع تقلید در قم است. بعید است پس از مرگ شیخ محمد یزدی باندازه تشییع کنندگان آیت الله صافی گلپایگانی هم پشت تابوتش کسی جمع شود. تشییع و خاکسپاری آیت الله منتظری پاسخ مردم به آنهائی بود که مراجع تقلید حکومتی اند وآنهائی که مراجع تقلید برگزیده توده های مردم اند. همه آیاتی که در قم و مشهد و اصفهان ساکن اند، آینده پس از خویش را می توانند در این دو عکس ببینند. از آینده آن دنیا هم که کسی خبری ندارد. اما آیت الله سوم، آیت الله گلزاده غفوری نماینده مجلس اول است که نامش درکنار اندک شمار روحانیون فهیم، روشن بین و جسور جمهوری اسلامی برای همیشه ثبت می ماند. روحانی دانائی که در بسیاری از طرح های انقلاب مجلس اول – بویژه در مسائل اقتصادی- صاحبنظر بود و مانند حجت الاسلام مجتهد شبستری در همین مجلس نقش تعیین کننده داشت. گلزاده غفوری در اعتراض به اعدام ها و جنایاتی که در دهه 60 آغاز شد، عمامه از سر برداشت و اعلام کرد: از اینجا به بعد، من دیگر نیستم! مجتهد شبستری نیز با همین استدلال و اعتراض لباس روحانی را از تن در آورد. آن مجلس را مقایسه کنید با مجلس هشتم که در آن فراکسیون قاتلین تشکیل شده و طرح اعدام در عرض 5 روز را تهیه کرده اند.
No comments:
Post a Comment