دو تاکتیک، برای رسیدن به یک استراتژی

دو تاکتیک، برای رسیدن به یک استراتژی
بازی بزرگ امریکا با اروپا
برای تحمیل حمله به ایران


امریکا و اسرائیل بازی زیرکانه ای را با ایران و اتحادیه اروپا پیش می برند. درحالیکه هر دو کشور خواهان ضربه نظامی به ایران هستند، از مدتی پیش فشار سنگینی را به اتحادیه اروپا، روسیه و چین می آورند تا دسته جمعی با تشدید تحریم های سیاسی و اقتصادی ایران و حتی محاصره دریائی ایران موافقت کنند.

این تحریم ها، یک ضربه سنگین سیاسی و اقتصادی است به اتحادیه اروپا و دو کشور روسیه و چین. نفوذ و پایگاه اقتصادی اتحادیه اروپا و دو کشور چین و روسیه در خلیج فارس، درمقایسه با امریکا تقریبا هیچ است! مگر فرانسه که اخیرا چند قرارداد نظامی با قطر بسته است. یگانه کشور منطقه که آنها در آن نفوذ و پایگاه اقتصادی دارند ایران است. درعین حال که امریکا از چنین نفوذی در ایران برخوردار نیست.

به این ترتیب، فشار امریکا برای تحمیل قبول تحریم های جدید علیه ایران و حتی محاصره دریائی ایران و گذراندن آن بعنوان یک قطعنامه از شورای امنیت سازمان ملل، نه تنها فشاری اقتصادی و سیاسی به ایران، بلکه فشاری اقتصادی به اتحادیه اروپا و چین و روسیه است.

اگر آنها تن به این تحریم و محاصره بدهند، دستشان از تنها کشور منطقه که در آن نفوذ اقتصادی و سیاسی دارند کوتاه می شود. و این سود اقتصادی و سیاسی بزرگ امریکاست.

اما همه بازی این نیست. این تنها یک روی سکه است. روی دیگر سکه، که می تواند روی اصلی آن باشد چنین است:

کشورهای بزرگ اروپائی، چین و روسیه برای حفظ پایگاه اقتصادی و سیاسی خود در ایران، تن به تحریم ها ندهند، اما با سیاست نظامی، یعنی ضربه نظامی به ایران، به امید کوتاه مدت بودن و محدود بودن این ضربه موافقت کنند. دراینصورت امریکا، که در عراق و افغانستان حضور نظامی دارد و نمی خواهد پرچمدار یک جنگ دیگر در منطقه شود، اروپائی ها را برای چنین حمله ای جلو خواهد انداخت. یعنی وظیفه چنین حمله ای را برعهده ناتو می گذارند. پیمانی نظامی که امریکا نیز در آن حضور دارد، اما حمله نظامی بنام امریکا به تنهائی تمام نخواهد شد و حتی امریکا می تواند خود را بصورت گسترده هم درگیر چنین حمله ای نکنند.

شعله های جنگ تازه ای بالا می گیرد و تمرکز افکار عمومی جهان روی اقدامات جنگی امریکا در عراق و افغانستان از حالت متمرکز خود خارج می شود.

شاید، چین و روسیه نیز با این امید که این ضربه کوتاه مدت و محدود خواهد بود و نتیجه آن می تواند بر سر عقل آمدن حاکمیت نظامی ایران باشد، مخالفتی با آن – حداقل بصورت علنی- نداشته باشند!

در اینصورت، امریکا با دست کشورهای بزرگ اروپائی فاجعه را خواهد آفرید. یعنی "مار" را نه با دست خود، بلکه با دست اروپائی ها خواهد گرفت!

در هفته ای که گذشت، روزنامه مهم اقتصادی "هندلس بلات" آلمان، سلسله دلائلی را در مخالفت با تحریم ها و محاصره اقتصادی امریکا ذکر کرده بود، که معنای آن جز وحشت شرکت های بزرگ اقتصادی آلمان از قبول تحریم های جدید اقتصادی ایران نبود. در پشت این وحشت و مخالفت که وضع بحرانی اقتصاد آلمان نیز آن را تشدید می کند، پذیرش راه حل دوم، یعنی حمله به ایران نیست؟