سخنرانی مصباح یزدی در کنگره "پیروان ولایت" در قم
بحث های جدی، برای
روزهای پس از خامنه ای
نشست (کنگره) "پیرامون ولایت" در مدرسه فیضیه قم برپا شد. مصباح یزدی که حزب نیمه پنهان "پیروان ولایت" از زیر مجموعه های تحت نظارت اوست، دراین نشست شرکت و سخنرانی کرد. وی در این سخنرانی هر نوع پیشنهاد شورائی شدن رهبری را نه تنها رد کرد، بلکه آن را توطئه دانست. دفاع او از رهبری یکنفره، در واقع دفاع از سلطنت مطلقه بود و البته با استدلال های عوامفریبانه ای که می خوانید. او خط بطلان بر قانون اساسی، قوانین، ارگان های اجرائی و مقننه و قضائیه و خلاصه تمام ساختارهای معمول در جهان اسلام و مسیحیت کشید و به شیوه قرون وسطی یک فرد را حاکم بر جان و مال مردم و سرنوشت جامعه و کشور را تائید کرد. این که نشست پیروان ولایت با چه انگیزه ای تشکیل شده و مصباح یزدی چرا در این نشست حاضر شده و علیه شورائی شدن رهبری سخنرانی کرده، حدس و گمان هائی را موجب شده است. از جمله تخت و تاجی که او برای خویش در نظر دارد. یعنی رهبر شدن! در عین حال، شایعه پیرامون کوتاه شدن دم به دم عمر علی خامنه ای بدلیل چند بیماری که گفته می شود گریبان او را گرفته نیز در شتاب گرفتن این نوع نشست ها و سخنرانی ها مطرح است. از جمله سخنرانی مشابهی که شیخ محمد یزدی همزمان با برپائی همین نشست کرده است و یا حضور مصباح یزدی در صنایع نظامی و یا ردیف کردن عده ای از کارکنان وزارت دفاع به همراه وزیر دفاع در پیشگاه محمد یزدی. همه این اخبار نشان میدهد که خر را داغ کرده اند و عده ای بوی کباب به مشامشان خورده است!
مصباح یزدی در نشست پیروان ولایت گفت:
عده ای مساله شورای رهبری را مطرح کرده اند. این یک شبهه است. در طول تاریخ حکومت پیامبران و یکهزارو چهارصدساله شیعه، مساله حکومت شورایی مطرح نبود وهیچ پیامبری را نداشتیم که با مجموعه ای از پیامبران حکومت کرده باشد. ممکن است امروز برخی افکار غربزده چیزهایی بنویسند. انسان احتمال می دهد که در پشت مطرح کردن مساله شورای رهبری، دست ناصالحی برای تضعیف حکومت و ولایت فقیه در کار می باشد.
درصورت شورایی بودن رهبری، اگر قرار است یک تصمیم قاطع گرفته شود همه باید منتظر بمانند تا اعضای شورا از استان های مختلف بیایند، اما اگر یکی از اعضای شورا مریض شده باشد و یا جلسه به حد نصاب نرسد، در این صورت تکلیف جامعه اسلامی چه خواهد شد؟
ممکن است کسی که می داند رهبر نمی شود، فکر کند اگر شورایی باشد در آن شورا حضور پیدا خواهد کرد. حاکمیت یک فرد پیوسته مورد قبول بوده است و در سیره عقلا و متشرعین، مردم در اجرای حکومت همیشه به فرد مراجعه می کرده اند نه به گروه.
مساله حکومت تاخیربردار نیست و در بسیاری از مسائل، رهبری باید تصمیم قاطع و نهایی را بگیرد. در اسلام مشورت داریم ولی مشورت با تصمیم گیری متفاوت است.
No comments:
Post a Comment