مردم اگر به خیابان نیآمده بودن
پی به عمق مشکلات نمی بردند
ما نه اسلحه داریم و نه میخواهیم که داشته باشیم. تروریستها را هم متعلق به هر گروه و قوم و قبیله و فرهنگی باشند محکوم میکنیم. ما با کلام به میدان آمدیم. با شعار "رای من کجاست؟". ما با منطق آمدهایم و هر چقدر روی منطق بایستیم وزنه را به سمت جنبش سنگینتر میکنیم. سرمایهای که ما داریم ایستادگی روی همین مطالبات با تمام قدرت است.
اهداف 22 خرداد اهداف ناشی از مسئلهای بود که در آن زمان اتفاق افتاد و مردم برای پس گرفتن رای خود به صحنه آمدند. وقتی با آنها برخورد شد و مردم مساله را شکافتند و بررسی کردند، مطالباتشان، نه به حالت تصادفی و یا عصبانیت، بلکه به دلیل تجزیه و تحلیلهایی که در جامعه اتفاق افتاد، گسترش پیدا کرد. مردم متوجه شدند که اشکالاتی در جامعه وجود دارد که یکی از این اشکالات،(تقلب انتخاباتی) باعث شده تا به خیابانها بیایند. هر نوع آزادی در کشور در گرو آزادی رسانهها است؛ حتی اصلاح کوچکترین نهادها و حتی اخلاقیات جامعه. چطور است که در کشوری اسلامی که داعیه انقلاب فرهنگی دارد و در آن از معنویت و نورانیت حرف میزنیم بالاترین آمار اعدام وجود دارد؟ مشکل از افراد نیست؛ مشکل اینجا است که کشور را طوری اداره کردهایم که به این آمار رسیده ایم. برادران و عزیزان شما بیگناه در زندان هستند. ادعاهایی نامعقولی نداشته اند، اما بازداشت شدند. مساله در این جا خاتمه پیدا نمیکند. چرا که رفتار با آنها حتی در چارچوب اتهامی که بر آنها وارد میکنند هم نیست. شکنجه هست، اعتراف گیری هست و در بیرون هم تعرض به خانوادهها هست.
No comments:
Post a Comment