آدمیرال مایک مولن،رییس ستاد کل فرماندهی ارتش آمریکا،هفته گذشته در مراسم صبحانه کریستین ساینس مونیتور در واشنگتن با خبرنگاران دیدار کرد و در آن جا گفت ما طرفدار راه های دیپلوماتیک در مورد ایران هستیم.
سووال من این نیست که آیا حمله اي به ایران درکار خواهد بود یا کي این حمله انجام خواهد شد. اما اگر کار به آنجا برسد، چه کساني موافق و چه کساني مخالف هستند؟ این تصور وجود دارد که برخي از افراد در دولت اوباما احساس مي کنند که سیاست اسرائیل در مقابل فلسطین، امنیت ملي آمریکا را برهم مي زند. آیا شما گمان مي کنید که سیاست هاي اسرائیل تهدیدي براي مردان و زنان ارتش آمریکا در جاهایي مثل افغانستان باشد؟
نه من چنین تصوری ندارم.
در مورد ایران من مدت ها پیش بطور مشخص درمورد عواقب دستیابي این کشور به سلاح اتمي توضیح دادم. از سوي دیگر، اگر به ایران حمله بشود، من به همان اندازه نگران عواقب ناخواسته این اقدام هستم.
به همین دلیل من طرفدار راهکار دیپلماسي، گفتگو، تحریم و فشار هاي بین الملي هستم. ایران متعلق به بخشي از جهان است که ثبات زیادي ندارد. و ادامه دادن به راهي که مي روند، یعني دستیابي به سلاح اتمي از یک سو و تحریک دیگران براي حمله از سوي دیگر، یک مناقشه جدي را بوجود مي آورد.عواقب شناخته شده و ناشناخته اي که باید آن را جدي گرفت. پس فهماندن این نکته به ایران که دستیابي به سلاح اتمي به سودش نیست، در اولویت قرار دارد و بسیار مهم است. این موضوع در دراز مدت به نفع ایران است. رسیدن به این هدف بدون حمله کردن به ایران فوق العاده است. آیا این کار شدني است؟ هنوز پاسخي براي این سووال وجود ندارد.
ارزیابي شما از عدم توانایي عراق در نگه داشتن یک دولت کارآمد چیست؟
نگراني من درباره ناتواني دولت عراق رو به افزایش است. از لحاظ امنیت به نظر من همه چیز شکننده است. به نظر من سیاستمدارن آهسته حرکت مي کنند درحالیکه باید هرچه زودتر دولت را برقرار کنند. هرچقدر این کار بیشتر طول بکشد، نگراني من و دیگران در مورد آینده بیشتر مي شود. این یک فرصت بزرگ براي رهبران سیاسي و مردم عراق است که در نتیجه فداکاری هایشان بدست آمده است. امیدوارم از آن استفاده کنند.
نشستي درباره ارتش چین برگزار شد و اینکه آیا این ارتش همچنان کوچک و دفاعي است یا باید نگران آن بود. نگراني هاي شما درباره چین چیست؟
آنچه من را بیش از هرچیز نگران مي کند، چیزهایي است که نمي دانم. اینکه بودجه دفاعي که براي ما قابل رویت است، بشدت افزایش پیدا کرده است. شواهد زیادي وجود دارد که ما همه این بودجه دفاعي را نمي بینیم و در واقع نمي دانیم چیست. من نگران آنچه مي دانم هستم، بخصوص درباره موشک هاي بالیستیک ضد ناو که به تازگي توسعه پیدا کرده اند. سرمایه گذاري عظیمي روي این موشک ها بخصوص در سواحل شرقي شده است. آنها در آبهاي سواحل شرقي، دریاي جنوب چین، دریاي شرق چین و دریاي زرد بسیار سلطه جویانه عمل مي کنند. دیدید زماني که خانم کلینتون درباره اتحاد و تلاش دوکشور با احترام به مرزهاي دریایي صحبت کرد، چه اتفاقي افتاد. انها ادعا کردند که آمریکا نباید در دریاي زرد مانور دریایي انجام بدهدو دریاي زرد دریاي آزاد است. ما در دریاي زرد مانور برگزار مي کنیم. ما به همراه دیگران. به هر حال نگراني من درحال حاضر نسبت به آینده کمتر است. چین هنوز چندین سال وقت دارد تا قدرت دفاعي خود را افزایش بدهد. مسلما هر کشوري حق دارد قدرت دفاعي خود را که براي منافع ملي اش بالا ببرد. من هیچ مشکلی با این موضوع ندارم. به نظر من آنها با اغراق در مورد توانایي های نظامي شان قصد دارند مانع دیگران بشوند که آنها را تهدید کنند، اما گفتن این موضوع بطور قطع، مشکل است. نگراني من این است که نمی توانم بنشینم و با آنها گفتگو کنم چون ما روابط نظامي با هم نداریم. من انتظار ندارم که اگر گفتگویي بین ما انجام شود بر سر همه چیز به توافق برسیم. اما به نظر من اینکه ما نمی توانیم با وجود اینکه در مورد مسائلی توافق داریم اما نمي توانیم درباره آن بحث کنیم، خطرناک است.
کریستین سانیس مونیتور، 9 اکتبر
No comments:
Post a Comment