این دانشجویان در نامه خود با اشاره به حضور سال گذشته صفارهرندی در دانشگاه خواجه‌نصیر، نوشته‌اند: «خبر حضور شما در دانشگاه عباسپور به دعوت بسيج آن دانشگاه براي مناظره با آقاي محمد رضا خاتمي در آستانه ۱۶ آذر، براي ما دانشجويان دانشگاه صنعتی خواجه نصير يادآور آبان ماه سال ۱۳۸۸ مي باشد. حضور شما در دانشگاه خواجه نصير در سال گذشته، آن هم نه به دعوت دانشجويان، اساتيد و حتي مسئولين وقت دانشگاه بلکه باز هم به دعوت نهاد شبه نظامي بسيج، روزي به ياد ماندني را براي دانشگاه خواجه نصير رقم زد. روزي که دانشگاه زنده بودن خود را با تمام وجود فرياد زد. جايي که ديگر از آن دانشجونماهاي نان به نرخ روز خور که براي مجلس گرمي ساعت ۶ صبح از امام حسين و امام صادق، با اتوبوس به اين طرف و آن طرف مي روند تا در سخنراني هاي شما و همفکرانتان حنجره پاره کنند خبري نبود.»
این دانشجویان با اشاره به اتفاقات رخ داده در یک سال گذشته، آورده‌اند: «اي کاش در حضور دوستانمان در دانشگاه عباسپور شهامت تاييد کارهاي خود در يک سال گذشته را داشته باشيد و رو به کلي گويي و هزل نياوريد و اعتراف کنيد که بعد از آن ماجرا چه تلاش هايي که نکرديد براي مرهم نهادن بر کابوس هاي شبانه خود و انتقام گيري از دانشجويان منتقد. از توبيخ و تهديد و تعليق و ستارهدار کردن گرفته تا بازداشت و شکنجه و زندان.»
دانشجویان دانشگاه خواجه‌نصیر در نامه خود آورده‌اند:«معتقديم دم زدن در هواي آزاد را نمي خواهيد و خوش‌تر آن داريد که اين مرزو بوم در قرن ۲۱ چون دوران هارون‌الرشيد اداره شود. اما بدانيد که فرياد آن روز، صداي فرد نبود که با تهديد و تطميع از بين برود. وقتي دانشجو را منافق مي خوانيد، وقتي انجمنش را تعطيل مي کنيد، شوراهايش را محدود مي کنيد و نشرياتش را توقیف، دانشجو نمي‌تواند ساکت بنشيند و فرياد نکشد. دانشجو مديون هيچ جرياني نيسست که مثل برخي‌ها تحت هر شرايطي سنگ شما را به سينه بزند. نمي‌شود – والبته توان آن را هم نداريد – تمام آرمان هاي او را زير پا له کنيد و سپس انتظار سوت و کف داشته باشيد.»
این دانشجویان با اشاره به برخوردهای رخ‌داده با دانشجویان معترض به حضورصفارهرندی، گفته‌اند:«بازداشت ۱۵ تن از دوستانمان در يک سال گذشته، احضار هاي متعدد به کميته هاي انضباطي و صدور احکام فله‌اي تعليق براي دانشجويان و توبيخ و ممنوع الورود کردن دانشجويان و ممانعت از تحصيل دوستانمان در مقاطع کارشناسي ارشد و دکترا ، همه و همه از برکات حضور شما در دانشگاه ما بود.»
این دانشجویان در پایان نامه خود آورده‌اند:«با اين همه، بايد بدانيد که در يک سال گذشته، با همه‌ي فشارهايي که از سوي نيروهاي امنيتي و اطلاعاتي بر بدنه دانشجويي وارد آمده است، در زير پوست زندگي مان چيزي در جريان افتاده است که ندهيم چنين غمي را به هزار شادماني!! در همين يک سال در شناخت صدف از خزف راه‌ها پيموده‌ايم و همين، تا اين جاي کار ما را بس است. همچنان مانند آن روز معتقديم که گفتني را بايد گفت حتي اگر به مزاق امثال شما خوش نيايد و دوباره تلاش کنيد همچون يکسال گذشته دوسيه‌اي بر دوسيه هايمان اضافه کنيد. هميشه کساني چون شما بوده اند که زور زده‌اند که آفتاب را رنگ آبي بزنند و شب را درخشان کنند ولي افسوس که فراموش کرده‌اند: هر کسي آن درود عاقبت کار، که کشت.
باور کنيد که آن روز براي نجاتتان آمده بوديم و قدرمان را ندانستيد و به جاي خود شکستن، آيينه شکستيد. پس تا هنوز فرصت هست به خود رحم کنيد که روزي فرا مي رسد که ديگر نمی توان انتظار عفو و بخشش از خدا و بندگان خدا را داشت.
ترسم نرسي به کعبه اي اعرابي اين ره که تو مي روي به ترکستان است
در پايان ما دانشجويان دانشگاه صنعتي خواجه نصير اعلام مي داريم که با تمام مهرورزي هاي انجام گرفته از سوي دولت فاشیستی محمود احمدینژاد هنوز بر سر آرمان خود ايستاده ايم و تا آخرين نفس از دانشگاه به عنوان آخرين سنگر آزادي دفاع خواهيم کرد.»
No comments:
Post a Comment