در این مراسم پس از خوش آمد گویی امیر نایبی، یکی از مسئولین اجرایی این طرح، زرتشت صفری، نوازنده جوان نی، به تک نوازی پرداخت تا در همان ابتدای راه، صدای پر سوز نی با سرمای نفسگیر هوای لندن بیامیزد و حس و حال مناسب را به ارمغان آورد.
سپس دکتر عبدالصمد تقی زاده، از فعالین حقوق بشر و رئیس پیشین دانشگاه ملی پشت تریبون قرار گرفت و با قرائت بندهایی از اساس نامه ی حقوق بشر، اینگونه سخن گفت: "... حرکت نجات بخش و ملی ایران در همان خاک ایران صورت می گیرد و خورشید آزادی ایران باید روزی از همانجا طلوع کند. ما خارج نشین ها تنها می توانیم تجمع هایی اینگونه و نقشی حمایتی داشته باشیم تا جنبش و حرکت مردمی همواره گرم و زنده باقی بماند..."
وی در انتهای سخنانش، تجمعات ایرانیان خارج از کشور را به ماهی مانند کرد که نور از خورشید مبارزات مردمی در خاک ایران می گیرد.
پس از سخنان دکتر تقی زاده، مسئولین هاید پارک لندن شناسنامه ی درخت را به مسئولین اجرایی طرح تقدیم کردند.
امیر نایبی در مورد ایده ی اولیه این کار به روز گفت: ما برای یک سال، روی این پروژه کار می کردیم، تا اینکه چند ماه پیش با مسئولین هاید پارک وارد مذاکره شدیم. آنها هم سه گونه ی متفاوت درخت را برای کاشتن در نقاط مختلف پارک به ما پیشنهاد دادند که ما از میان این انتخاب های موجود درخت " American Elm" را برگزیدیم که عمر درازی دارد و برای سالها ماندگار می شود. درباره ی موقعیت مکانی درخت هم تصمیم گرفتیم که درخت را در برابر ساختمان سفارت جمهوری اسلامی و خانه ی سفیر ایران در بریتانیا بکاریم تا به این ترتیب اعتراضمان به نقض حقوق بشر در ایران پیشتر از پیش به چشم آید.
گفتنی است سازمان جهانی عفو بین الملل نیز در این پروژه با جوانان ایرانی همراهی داشت. در حاشیه ی این مراسم، با "دروری دایک"، مسئول بخش خاور میانه و شمال آفریقای موسسه ی عفو بین الملل لندن همکلام شدیم. وی که با اندکی تاخیر خودرا به هاید پارک لندن رسانده بود، درباره همکاری عفو بین الملل با این پروژه به روز گفت:ما از این پروژه حمایت کردیم چرا که بر ما بود تا یاد و خاطره ی افرادی که برای آزادی می جنگند و حاضرند تا در این راه حتی جان شیرینشان را هم فدا کنند، را زنده نگه داریم.
وی در ادامه به نقش پر اهمیت "یاد مبارزین" اشاره کرد و گفت که این "یاد" در توسعه ی معیارهای بین المللی حقوق بشر بسیار مهم و تاثیر گذار بوده است. وی افزود:... مثلاً زنده نگه داشتن یاد جانباختگان جنگ دوم جهانی یکی از مهمترین نقش ها را در منشور حقوق بین المللی انسان و حقوق فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی انسان امروز داشت. ما الان هم داریم همین کار را می کنیم. این درخت را کاشته ایم به نام ندای ایران. در اینجا از ندا و دیگر کشته شدگان حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری ایران یاد کرده ایم اما در این میان دیگر جانباختگان راه آزادی انسانی در ایران را هم فراموش نکرده ایم... یاد دستگیری های خودسرانه و کشتارهای دسته جمعی حکومت ایران با ماست و مردم و تاریخ این اعمال غیر انسانی را از یاد نخواهند برد.باید باز هم تاکید کنم که فراموش نکردن این حوادث در راه مبارزه برای دستیابی به حقوق بشر بسیار پر اهمیت است...
وی در ادامه به تاثیرات این حرکاتی اینچنینی در میان جامعه جهانی اشاره کرد و افزود:حالا این درخت، با نام ندای ایران، در هاید پارک لندن کاشته شده است. یعنی هر کسی که راهش به اینجا بیافتد، با دیدن این درخت به یاد ندا خواهد افتاد، به یاد مجید توکلی، بهاره هدایت، احمد زید آبادی و دیگر دانشجویان و فعالین حقوق بشری که حالا در زندان به سر می برند. البته شاید کاشتن یک درخت دردی از آنهایی که در زندانند دوا نکند، اما همین که آنها بدانند مردم دنیا به یادشان هستند و یاد و خاطره ی مبارزه شان را زنده نگه داشته اند و برای آزادی شان تلاش می کنند، برایشان اندکی راحتی و دلگرمی به همراه دارد.
او در پایان به ذکر یک نمونه عینی از همین ماجرا پرداخت و با اشاره به گفت و گوی مازیار بهاری با مجله نیوزویک، گفت: مازیار در آن گفت و گو عنوان کرده بود که بزرگترین ترسم در زندان این بود که مردم مرا فراموش کنند.... بنابر این ما باید یاد رفتگان را زنده نگه داریم وبرای آزادی زندانیان اندیشه تلاش کنیم. در همین زمینه ما در ماه ژوئن سال گذشته هم با انتشارگزارشی، نام تمامی آنهایی را که مورد قضاوت ناعادلانه و یا آزار و اذیت و شکنجه قرار گرفته اند و دیگر جانباختگانی که در راه باورشان، جان خود رادادند ذکر کردیم. پس از آن هم کمپینی تشکیل شد تا این کار برای یک سال دیگر ادامه داشته باشد. ما در ماه ژوئن آینده هم گزارشی دیگر از جانباختگان راه دموکراسی و زندانیان سیاسی ایران، ارائه خواهیم کرد...
No comments:
Post a Comment