بخش تحلیل خودنویس: معترضان سوری، رفتن حاکم را می‌خواهند و هنرمندان و هنرپیشه‌ها مردم را به ایستادگی در مقابل دیکتاتور فراخوانده‌اند. بیش از ۱۵۰۰ نفر در این کشور کوچک جان خود را از دست داده‌اند، اما مخالفان تن به بحث‌های «آشتی»جویانه نداده‌اند. جنبش مردم سوریه «پاره‌وقت» نیست که هر از چندگاه به مناسبتی چند هزار نفر به خیابان بیایند. این جنبش زنده است.
![]()
عمار عبدالحمید، فعال سوری که این روزها به یکی از منابع خبری مهم در باره جنبش مردم کشورش تبدیل شده، از آمریکا در وبلاگ خود می‌نویسد که جنگ میان طرفداران بشار اسد و مبارزان حتی به عرصه «سایبری» نیز رسیده و مخالفان سایت‌های نزدیک به حکومت را «هک» می‌کنند. وقتی مخالفان، وارد سایت روزنامه رسمی کشور «تشرین» شدند و خبر استعفای بشار اسد را نوشتند، قدرت‌شان را به امنیتی‌های سوری نشان دادند.
در روزهای اخیر، هزاران هزار سوری به خیابان‌ها آمده‌اند و یک‌صدا رفتن بشار اسد را فریاد می‌زنند.
شاید بسیاری از مردم سوریه هنوز نمی‌دانند چه می‌خواهند، اما مطمئنا می‌دانند که چه نمی‌خواهند.
نیروهای امنیتی سوریه و عاملان آنها، افراد تاثیرگذار را حذف می‌کنند. ابراهیم قاشوش، خواننده اهل سوریه که اشعارش در باره جنبش اخیر مورد توجه بسیاری قرار گرفته بود، چندی پیش کشته شد و جنازه‌اش را در حالی که گلوی‌اش بریده شده بود، در رودخانه پیدا کردند.
او در اشعارش خواستار «رفتن» بشار اسد شده بود و آمدن زودهنگام آزادی را نوید می‌داد.
دیروز، بزرگ‌ترین تظاهرات مردم سوریه تا به امروز در «حمات» و «دیرالزور» شکل گرفت و رسانه‌ها از جمله دیلی تلگراف حضور صدها هزار و حتی نزدیک به یک میلیون نفر را گزارش کردند.
نیروهای امنیتی سوری در شهرهای مختلف از جمله بخش‌های حاشیه دمشق و حمات و دیرالزور به معترضان تیراندازی کردند که موجب کشته شدن ده‌ها نفر شد.
یک کارشناس انگلیسی امور خاورمیانه (نام محفوظ) به خودنویس گفت که مقایسه وضعیت جنبش اعتراضی مردم سوریه و ایران نشان می‌دهد که معترضان سوری با فشارهای دولت‌های اسد، عقب‌نشینی نکرده‌اند و حتی پایدارتر شده‌اند. این کارشناس همچنین گفت که به نظر می‌رسد رسانه‌های ایرانی توجه چندانی به آنچه در سوریه می‌گذارد نمی‌کنند.
این کارشناس همچنین معتقد است که اگر مخالفان دولت ایران می‌خواهند به نتیجه برسند، باید در روش مبارزه تجدید نظر کنند. او گفت که بررسی جنبش‌های منطقه می‌تواند کمک بسیار بزرگی برای صاحبان اندیشه باشد.
تا چند روز پیش، آمار عمار عبدالحمید این‌چنین بود:
۱۶۵۰ کشته
۱۲۰۰۰ زندانی
۶۰۰۰۰ بازداشت و آزاد شده
۳۰۰ شبکه هم در فعال کردن مردم برای اعتراضات نقش داشته‌اند.
شاید یکی از دلایل «زنده» و «فعال» بودن جنبش مردم سوریه، هدف مشترک آنها است: «برکناری دیکتاتور». مبارزان هیچگاه به دفاع از رهبر پیشین سوریه و مقایسه او او با رهبر فعلی نپرداخته‌اند. مردم سوریه می‌دانند که رهبر قبلی در جنایت‌های بسیاری علیه مخالفان نقش داشته است و منتقدان این جنایت‌ها را «پنهان» نمی‌کنند. همچنین بسیاری از مخالفان به دنبال منافعی در ساختار فعلی سوریه نیستند.
حال باید دید آیا جنبش اعتراضی مردم ایران که شاهد تحولات مصر، تونس، یمن و سوریه بوده، همچنان به راه گذشته خود ادامه می‌دهد یا به دنبال بهره‌گیری از راه‌هایی است که در کشورهای پیشرو خاورمیانه و شمال آفریقا نتیجه‌بخش بوده است؟
عمار عبدالحمید، فعال سوری که این روزها به یکی از منابع خبری مهم در باره جنبش مردم کشورش تبدیل شده، از آمریکا در وبلاگ خود می‌نویسد که جنگ میان طرفداران بشار اسد و مبارزان حتی به عرصه «سایبری» نیز رسیده و مخالفان سایت‌های نزدیک به حکومت را «هک» می‌کنند. وقتی مخالفان، وارد سایت روزنامه رسمی کشور «تشرین» شدند و خبر استعفای بشار اسد را نوشتند، قدرت‌شان را به امنیتی‌های سوری نشان دادند.
در روزهای اخیر، هزاران هزار سوری به خیابان‌ها آمده‌اند و یک‌صدا رفتن بشار اسد را فریاد می‌زنند.
شاید بسیاری از مردم سوریه هنوز نمی‌دانند چه می‌خواهند، اما مطمئنا می‌دانند که چه نمی‌خواهند.
نیروهای امنیتی سوریه و عاملان آنها، افراد تاثیرگذار را حذف می‌کنند. ابراهیم قاشوش، خواننده اهل سوریه که اشعارش در باره جنبش اخیر مورد توجه بسیاری قرار گرفته بود، چندی پیش کشته شد و جنازه‌اش را در حالی که گلوی‌اش بریده شده بود، در رودخانه پیدا کردند.
او در اشعارش خواستار «رفتن» بشار اسد شده بود و آمدن زودهنگام آزادی را نوید می‌داد.
دیروز، بزرگ‌ترین تظاهرات مردم سوریه تا به امروز در «حمات» و «دیرالزور» شکل گرفت و رسانه‌ها از جمله دیلی تلگراف حضور صدها هزار و حتی نزدیک به یک میلیون نفر را گزارش کردند.
نیروهای امنیتی سوری در شهرهای مختلف از جمله بخش‌های حاشیه دمشق و حمات و دیرالزور به معترضان تیراندازی کردند که موجب کشته شدن ده‌ها نفر شد.
یک کارشناس انگلیسی امور خاورمیانه (نام محفوظ) به خودنویس گفت که مقایسه وضعیت جنبش اعتراضی مردم سوریه و ایران نشان می‌دهد که معترضان سوری با فشارهای دولت‌های اسد، عقب‌نشینی نکرده‌اند و حتی پایدارتر شده‌اند. این کارشناس همچنین گفت که به نظر می‌رسد رسانه‌های ایرانی توجه چندانی به آنچه در سوریه می‌گذارد نمی‌کنند.
این کارشناس همچنین معتقد است که اگر مخالفان دولت ایران می‌خواهند به نتیجه برسند، باید در روش مبارزه تجدید نظر کنند. او گفت که بررسی جنبش‌های منطقه می‌تواند کمک بسیار بزرگی برای صاحبان اندیشه باشد.
تا چند روز پیش، آمار عمار عبدالحمید این‌چنین بود:
۱۶۵۰ کشته
۱۲۰۰۰ زندانی
۶۰۰۰۰ بازداشت و آزاد شده
۳۰۰ شبکه هم در فعال کردن مردم برای اعتراضات نقش داشته‌اند.
شاید یکی از دلایل «زنده» و «فعال» بودن جنبش مردم سوریه، هدف مشترک آنها است: «برکناری دیکتاتور». مبارزان هیچگاه به دفاع از رهبر پیشین سوریه و مقایسه او او با رهبر فعلی نپرداخته‌اند. مردم سوریه می‌دانند که رهبر قبلی در جنایت‌های بسیاری علیه مخالفان نقش داشته است و منتقدان این جنایت‌ها را «پنهان» نمی‌کنند. همچنین بسیاری از مخالفان به دنبال منافعی در ساختار فعلی سوریه نیستند.
حال باید دید آیا جنبش اعتراضی مردم ایران که شاهد تحولات مصر، تونس، یمن و سوریه بوده، همچنان به راه گذشته خود ادامه می‌دهد یا به دنبال بهره‌گیری از راه‌هایی است که در کشورهای پیشرو خاورمیانه و شمال آفریقا نتیجه‌بخش بوده است؟
No comments:
Post a Comment