همزمان با آخرین تظاهرات خیابانی مردم سوریه و مقابله نیروهای نظامی و انتظامی با آنها، دو خبر از سوی خبرگزاری های جهان انتشار یافته که حکایت از حوادث آینده نزدیک دارد. نخست خبری که به نقل از نیروهای مخالف حکومت سوریه، مبنی بر تقاضا از "ناتو" برای اعلام منطقه پرواز ممنوع در این کشور منتشر شده و دوم، خبر اقدام ارتش سوریه برای مین گذاری در مرزهای مشترک این کشور با ترکیه و اردن. در بخش مرزی "اردن" این مین گذاری عملا به معنای تدارک مقابله با خطری است که از جانب ارتش زمینی اسرائیل سوریه را تهدید می کند.
این دو خبر، در کنار هم، جز این معنائی ندارد که بزودی شاهد دخالت های نظامی در سوریه خواهیم بود. خبرگزاری "دبکا" در همین زمینه گزارش داد که سوریه مرزهای خود را با کارگزاری مین "مهر و موم" می کند. همین خبرگزاری افزوده است که سوریه از مداخله ناتو و نیروهای عرب در این کشور می خواهد جلوگیری کند.
آنچه که مربوط به "ناتو"ست، نیازمند توضیح نیست و نتایج ویرانگر آن در لیبی آشکار است، بنابراین می ماند "نیروهای عرب". این نیروها کیستند؟ در همین شماره پیک نت، مصاحبه ای را با یک کارشناس و روزنامه نگار آلمانی را به نقل از روزنامه "زود دویچه سایتونگ" می خوانید که در آن صحبت از نیروهائی می شود که قذافی استخدام کرده بود واکنون به دیگر کشورهای منطقه می روند. به کجا؟
باز در همین مصاحبه می خوانید آن نیروئی که رهبری عملا در لیبی در دست گرفته، القاعده و یکی از افراد سرشناس آنست که مدتی نیز به دلیل همین وابستگی زندانی بوده و پسر قذافی "سیف الاسلام" نقش مهمی در آزاد کردن او از زندان داشته است. و اکنون سیف الاسلام از جمله و یا یگانه پسر قذافی است که زنده مانده و خود داعیه رهبری جنبش مقاومت – جنگ داخلی- را دارد.
| 
No comments:
Post a Comment