چرا دولت و رسانه‌های بزرگ از «قهرمان ملی» استقبال نکردند؟ ۰۵ آبان ۱۳۹۰ نیک آهنگ کوثر اندازه حروف منبع: فیسبوک و یوتیوب کاپیتان هوشنگ شهبازی، کسی که با فرود آوردن هوپیمای ۳۵ ساله بوئینگ ۷۲۷، که به خاطر نقص فنی چرخ‌های جلوی‌اش باز نشده بود، این روزها موقتا از کار بیکار شده است. در آمریکا و هرجای دیگر دنیا، از خلبانی مثل او که جان بیش از ۱۰۰ نفر را با فرود اضطراری‌اش نجات داده با مدال و نشان شجاعت استقبال می‌شد، اما گویی ایران، هر کجای دیگر دنیا نیست. داستان فرود اضطراری پراوز ۷۴۲ ایران ایر از مسکو به تهران را احتمالا در فضای مجازی بارها خوانده‌اید. یک خلبان ایرانی که چرخ‌های جلوی هواپیمای‌اش باز نمی‌شد، توانست هواپیمای کهن‌سال را بدون آنکه آسیبی جدی ببیند و خطری متوجه مسافران شود، به زمین بنشاند. اما چند بار از رسانه‌های پرمخاطب داخلی با او گفتگو کردند؟ كدام مقام دولتی از اقدام شجاعانه شهبازی قدردانی کرد؟ چند سال پیش وقتی یک خلبان خطوطUS Airways برای نجات جان مسافرانش مجبور شد هواپیما را در رودخانه هادسن نیویورک فرود آورد، همه رسانه‌ها روی او متمرکز شدند و کاپیتال «سولی» قهرمان ملی شد. چسلی سولنبرگر مهمان مهم‌ترین مجامع آمریکا می‌شود، بازی بیس‌بال را افتتاح می‌کند، به کنگره می‌رود و در کمیسیون شهادت می‌دهد... اما وضعیت قهرمان ملی ایران چیست؟ فرود اضطراری چیزی نیست که کسی از آن استقبال کند. اما خلبان شهبازی وقتی از مسکو راهی فرودگاه «امام خمینی» بود، پیش از فرود متوجه مشکلی فنی شد. چرخ‌های جلو باز نمی‌شدند. کمک خلبان نتوانسته بعد از کم کردن ارتفاع چرخ‌های جلو رو باز کند. گزینه فرود در «امام خمینی» را کنار گذاشتند و بعد تخلیه بخش عمده سوخت و امتحان تمام راه‌های ممکن برای باز کردن چرخ‌ها، نهایتا راهی فرودگاه مهرآباد شدند. خلبان شهبازی که در این پرواز از هم‌فکری چند معلم پرواز هم بهره‌مند بود، هواپیمای ۳۵ ساله ۷۲۷ را به آرامی روی باند فرودگاه نشاند. زیر دماغه به قول او از حرارت اندکی سرخ شد، اما خون از دماغ کسی پایین نیامد. کسی جانش را از دست نداد. خلبان و تیمش مسافران را سالم به زمین رساندند. کاپیتان شهبازی به خبرآنلاین گفته است که تا زمان بررسی علل مشکل فنی و فرود اضطراری، حق پرواز ندارد: «قانونی وجود دارد که هر خلبان هر سانحه یا حادثه تا اطلاع ثانوی اجازه پرواز ندارد، چه کار خوب انجام داده باشد یا بد. همه این گزارش‌ها خوانده شود، مصاحبه‌ها و بررسی‌ها انجام شود و اگر تشخیص دادند کسی مقصر است تنبیه می‌شود، هر کسی مقصر نباشد دوباره به سر کار می‌رود. من هم طبق این قانون الان در خانه‌ام و کار نرفته‌ام.» کاپیتان شهبازی در گفتگو با سایت آینده نیوز این اتفاق را معجزه خوانده است و می‌گوید که تنها به وظیفه‌اش عمل کرده است. خلبان خانه‌نشین اما نه تنها از سوی دولت که از طرف رسانه‌های غیر دولتی نیز چندان مورد توجه قرار نگرفته. باید پرسید چرا روزنامه‌ها و مجلات عکس «کاپیتان شهبازی» را روی جلدهای خود نیاورده‌اند. آیا شورای عالی امنیت ملی اجازه چنین کاری را نداده است؟ کاپیتان هوشنگ شهبازی به وظیفه‌اش عمل کرد. آیا رسانه‌ها نیز به وظیفه خودشان در قبال او پایبند بودند؟ فیلم فرود اضطراری در مهرآباد

چرا دولت و رسانه‌های بزرگ از «قهرمان ملی» استقبال نکردند؟

منبع: فیسبوک و یوتیوب

کاپیتان هوشنگ شهبازی، کسی که با فرود آوردن هوپیمای ۳۵ ساله بوئینگ ۷۲۷، که به خاطر نقص فنی چرخ‌های جلوی‌اش باز نشده بود، این روزها موقتا از کار بیکار شده است. در آمریکا و هرجای دیگر دنیا، از خلبانی مثل او که جان بیش از ۱۰۰ نفر را با فرود اضطراری‌اش نجات داده با مدال و نشان شجاعت استقبال می‌شد، اما گویی ایران، هر کجای دیگر دنیا نیست.

داستان فرود اضطراری پراوز ۷۴۲ ایران ایر از مسکو به تهران را احتمالا در فضای مجازی بارها خوانده‌اید. یک خلبان ایرانی که چرخ‌های جلوی هواپیمای‌اش باز نمی‌شد، توانست هواپیمای کهن‌سال را بدون آنکه آسیبی جدی ببیند و خطری متوجه مسافران شود، به زمین بنشاند. اما چند بار از رسانه‌های پرمخاطب داخلی با او گفتگو کردند؟ كدام مقام دولتی از اقدام شجاعانه شهبازی قدردانی کرد؟

چند سال پیش وقتی یک خلبان خطوطUS Airways برای نجات جان مسافرانش مجبور شد هواپیما را در رودخانه هادسن نیویورک فرود آورد، همه رسانه‌ها روی او متمرکز شدند و کاپیتال «سولی» قهرمان ملی شد.

چسلی سولنبرگر مهمان مهم‌ترین مجامع آمریکا می‌شود، بازی بیس‌بال را افتتاح می‌کند، به کنگره می‌رود و در کمیسیون شهادت می‌دهد...

اما وضعیت قهرمان ملی ایران چیست؟

فرود اضطراری چیزی نیست که کسی از آن استقبال کند. اما خلبان شهبازی وقتی از مسکو راهی فرودگاه «امام خمینی» بود، پیش از فرود متوجه مشکلی فنی شد. چرخ‌های جلو باز نمی‌شدند. کمک خلبان نتوانسته بعد از کم کردن ارتفاع چرخ‌های

جلو رو باز کند. گزینه فرود در «امام خمینی» را کنار گذاشتند و بعد تخلیه بخش عمده سوخت و امتحان تمام راه‌های ممکن برای باز کردن چرخ‌ها، نهایتا راهی فرودگاه مهرآباد شدند.

خلبان شهبازی که در این پرواز از هم‌فکری چند معلم پرواز هم بهره‌مند بود، هواپیمای ۳۵ ساله ۷۲۷ را به آرامی روی باند فرودگاه نشاند. زیر دماغه به قول او از حرارت اندکی سرخ شد، اما خون از دماغ کسی پایین نیامد. کسی جانش را از دست نداد. خلبان و تیمش مسافران را سالم به زمین رساندند.

کاپیتان شهبازی به خبرآنلاین گفته است که تا زمان بررسی علل مشکل فنی و فرود اضطراری، حق پرواز ندارد: «قانونی وجود دارد که هر خلبان هر سانحه یا حادثه تا اطلاع ثانوی اجازه پرواز ندارد، چه کار خوب انجام داده باشد یا بد. همه این گزارش‌ها خوانده شود، مصاحبه‌ها و بررسی‌ها انجام شود و اگر تشخیص دادند کسی مقصر است تنبیه می‌شود، هر کسی مقصر نباشد دوباره به سر کار می‌رود. من هم طبق این قانون الان در خانه‌ام و کار نرفته‌ام.»

کاپیتان شهبازی در گفتگو با سایت آینده نیوز این اتفاق را معجزه خوانده است و می‌گوید که تنها به وظیفه‌اش عمل کرده است.

خلبان خانه‌نشین اما نه تنها از سوی دولت که از طرف رسانه‌های غیر دولتی نیز چندان مورد توجه قرار نگرفته. باید پرسید چرا روزنامه‌ها و مجلات عکس «کاپیتان شهبازی» را روی جلدهای خود نیاورده‌اند. آیا شورای عالی امنیت ملی اجازه چنین کاری را نداده است؟ کاپیتان هوشنگ شهبازی به وظیفه‌اش عمل کرد. آیا رسانه‌ها نیز به وظیفه خودشان در قبال او پایبند بودند؟

فیلم فرود اضطراری در مهرآباد