۱۸ فروردین سالگرد اعدام امیرعباس هویدا یکی از تاثیرگذارترین و ماندگارترین تصاویر انقلاب ۵۷ تصویر پیکر امیرعباس هویدا است که از کشو سردخانه بیرون آمده، همراه با نگاه خیره و لبخند انقلابیونِ تفنگ به‌دست به پیکر هویدا. او می‌خواست تاریخ ۲۵‌ساله ایران را بنویسد. در آخرین دفاعیه‌اش گفت: «من نمی‌گویم بی‌تقصیر بودم. کارهای مفیدی هم کردم. سبک‌‌سنگین کنید. می‌خواهم تاریخ ۲۵‌ساله ایران را بنویسم؛ بگذارید بنویسم.» صادق خلخالی، قاضی دادگاه و حاکم شرع، در خاطراتش می‌نویسد: «گفتم بعد از این تاریخ‌‌نویس زیاد خواهد بود و سبک‌سنگین کردیم. دیدیم هویدا مفسد فی‌الارض است.» هویدا که ۱۳ سال نخست‌ وزیر ایران بود و طولانی‌ترین مدت صدارت در تاريخ ايران پس از مشروطیت را بر عهده داشت، در تاریخ ۱۸ فروردین ۱۳۵۸ کشته شد. اگر چه دو جلسه دادگاه برای هویدا تشکیل شد، اما آن دادگاه جایی برای ستاندن «داد» نبود. هویدا در دادگاه به جرم «مفسد فی‌الارض» محکوم شده بود، اما روایت‌های مختلفی از چگونگی کشته‌شدن هویدا گفته شده است. خلخالی به عنوان حاکم شرع، روز دادگاه هویدا را چنین توصیف می‌کند: «آن روز دستور دادم همه درها را ببندند، تلفن‌های زندان و دادگاه را جمع کردم و در یک یخچال گذاشتم و درش را قفل کردم تا کسی در کارم فضولی نکند. شاید چون یک بار این «فضولی» مانع از اعدام امیرعباس هویدا شده بود.» «محمد توسلی» اولین شهردار تهران بعد از انقلاب، از قتل هویدا با عنوان «ترور» یاد می‌کند و می‌گوید: «پس از تمام‌شدن آن جلسه از دادگاه، آن جور که شایع است در همان راهرویی که آقای هویدا حرکت می‌کردند، هادی غفاری به ایشان با کلت حمله کرد.» این روایت مورد تایید ابراهیم یزدی نیز هست: «جلسه دادگاه که تنفس داده می‌شود در راهرو یکی از آقایون روحانی ـ که آنجا بوده و من الان مایل نیستم اسم او را ببرم ـ با هفت‌تیر کمریِ خودش هویدا را می‌کشد. به خلخالی که خبر می‌دهند می‌بیند کار از کار گذشته، آقای هویدا را روی صندلی می‌نشانند، حکم را برایش قرائت می‌کنند و بعد می‌برند اعدام می‌کنند.» اما هادی غفاری این ادعا را رد می‌کند و می‌گوید که هیچ نقشی در پرونده هویدا نداشته است: «هیچ کس جز آقای خلخالی و خدا نمی‌داند چه کسی هویدا را کشته است.»

۱۸ فروردین سالگرد اعدام امیرعباس هویدا

یکی از تاثیرگذارترین و ماندگارترین تصاویر انقلاب ۵۷ تصویر پیکر امیرعباس هویدا است که از کشو سردخانه بیرون آمده، همراه با نگاه خیره و لبخند انقلابیونِ تفنگ به‌دست به پیکر هویدا. او می‌خواست تاریخ ۲۵‌ساله ایران را بنویسد. در آخرین دفاعیه‌اش گفت: «من نمی‌گویم بی‌تقصیر بودم. کارهای مفیدی هم کردم. سبک‌‌سنگین کنید. می‌خواهم تاریخ ۲۵‌ساله ایران را بنویسم؛ بگذارید بنویسم.» صادق خلخالی، قاضی دادگاه و حاکم شرع، در خاطراتش می‌نویسد: «گفتم بعد از این تاریخ‌‌نویس زیاد خواهد بود و سبک‌سنگین کردیم. دیدیم هویدا مفسد فی‌الارض است.»

هویدا که ۱۳ سال نخست‌ وزیر ایران بود و طولانی‌ترین مدت صدارت در تاريخ ايران پس از مشروطیت را بر عهده داشت، در تاریخ ۱۸ فروردین ۱۳۵۸ کشته شد. اگر چه دو جلسه دادگاه برای هویدا تشکیل شد، اما آن دادگاه جایی برای ستاندن «داد» نبود. هویدا در دادگاه به جرم «مفسد فی‌الارض» محکوم شده بود، اما روایت‌های مختلفی از چگونگی کشته‌شدن هویدا گفته شده است.

خلخالی به عنوان حاکم شرع، روز دادگاه هویدا را چنین توصیف می‌کند: «آن روز دستور دادم همه درها را ببندند، تلفن‌های زندان و دادگاه را جمع کردم و در یک یخچال گذاشتم و درش را قفل کردم تا کسی در کارم فضولی نکند. شاید چون یک بار این «فضولی» مانع از اعدام امیرعباس هویدا شده بود.»

«محمد توسلی» اولین شهردار تهران بعد از انقلاب، از قتل هویدا با عنوان «ترور» یاد می‌کند و می‌گوید: «پس از تمام‌شدن آن جلسه از دادگاه، آن جور که شایع است در همان راهرویی که آقای هویدا حرکت می‌کردند، هادی غفاری به ایشان با کلت حمله کرد.» این روایت مورد تایید ابراهیم یزدی نیز هست: «جلسه دادگاه که تنفس داده می‌شود در راهرو یکی از آقایون روحانی ـ که آنجا بوده و من الان مایل نیستم اسم او را ببرم ـ با هفت‌تیر کمریِ خودش هویدا را می‌کشد. به خلخالی که خبر می‌دهند می‌بیند کار از کار گذشته، آقای هویدا را روی صندلی می‌نشانند، حکم را برایش قرائت می‌کنند و بعد می‌برند اعدام می‌کنند.» اما هادی غفاری این ادعا را رد می‌کند و می‌گوید که هیچ نقشی در پرونده هویدا نداشته است: «هیچ کس جز آقای خلخالی و خدا نمی‌داند چه کسی هویدا را کشته است