عبدالله شهبازی:

عبدالله شهبازی:
نگران جنگ داخلی ام

اگر سخن من اعتباری داشت، می‌خواستم احمدی‌نژاد فوراً به دلیل عدم کفایت سیاسی توسط نمایندگان مجلس برکنار و محاکمه، محاکمه واقعی شود، به عنوان آغازگر و محرک این موج که پس از آن نیز با سوءمدیریت خود هر لحظه ایران اسلامی را با بحرانی جدید مواجه کرده و می‌کند؛ به عنوان کسی که اینک حتی «عقلای جناح راست» نیز او را «بلیه آسمانی» و «درد بی‌درمان» یافته‌اند.

اگر سخن من اعتباری داشت، می‌خواستم که «ارباب معارک» را از رسانه‌ها و منابر جمع کنند و برخی‌شان را، به اتهام فتنه‌انگیزی، به محکمه کشانند. اگر سخن من اعتباری داشت، می‌خواستم با میرحسین موسوی و خاتمی و کروبی جلسه‌ای برگزار شود و درباره آینده ایران اندیشیده شود. می‌گفتم: در انقلاب 1848 فرانسه، انگلیسی‌ها بسیار سرمایه‌گذاری کردند تا فردی هوادار خود را در فرانسه، با نام «ناپلئون سوّم»، به قدرت رسانند. در انقلاب 1917 روسیه، آلمانی‌ها بسیار تلاش کردند تا لنین را برکشند زیرا خواستار خروج روسیه از جنگ جهانی بود؛ یعنی آن‌چه آلمان می‌خواست. چرا امروز این همه می‌کوشند تا میرحسین موسوی و خاتمی و کروبی، یعنی رهبرانی که به انقلاب اسلامی باور دارند و تمامی هوّیت خود را در انقلاب و میراث امام خمینی (ره) یافته‌اند، منزوی شوند و جنبش دارای هوّیت به موجی کور و بی‌هوّیت بدل شود و راه برای راهزنان سیاسی هموار؟ چرا برخلاف آن‌چه تمامی «عاقلان» در تاریخ کردند رفتار می‌شود؟

در یک کلام، اگر سخن من اعتباری داشت، می‌خواستم که «عقلای قوم»، از هر جناح سیاسی بدون در نظر گرفتن سلایق یا علائق یا کینه‌های شخصی، جمع شوند و برای مملکت چاره‌ای بیندیشند. تحلیل‌گرانی هستند که آن‌چه را من می‌بینم دیده‌اند ولی جسارت بیان آن را ندارند. باید جسور بود و گفت. من مسئولم. من نگران آنم که در ماه‌های آینده روزنه‌هایی که امروز باز است برای همیشه مسدود شود و بر ایران آن رود که محسن حسام مظاهری، و بسیار کسان همچون او، نگران وقوع آن‌اند: جنگ داخلی!
http://www.shahbazi.org/~shahbazi/blog/Archive/8817.htm