چندی پیش محسن امین زاده، معاون سابق وزارت خارجه خاطرات دوران حبس خود را منتشر کرد. او در حالی خاطرات دوران حبس و بازجویی هایش را در سایتهای خبری منتشر می کرد که همچنان در بند ۳۵۰ زندان اوین دوران محکومیت ۵ ساله اش را می گذراند. او در این خاطرات از آنچه که در چهار ماه حبسش در زندان انفرادی و بازجویی ها و سایر ایام زندان بر وی گذشته بود سخن گفت.
محسن امین زاده صبح روز سه شنبه ۲۶ خرداد پس از کودتای انتخاباتی بازداشت شد، او در تاریخ ۲۱ بهمن پس از ۲۳۸ روز زندان با وثیقه ۷۰۰ میلیون تومانی به مرخصی آمد. ۲۳۸ روز از چهار ماه حبس او در سلول انفرادی گذشت.
محسن امین زاده در بخشی از این خاطرات به دادگاه های نمایشی اشاره می کند که او و دوستانش در آن حاضر شدند. او در بخشی از خاطراتش با اشاره به زندانیان عادی که ربطی به حوادث پس از انتخابات نداشتند یا به عنوان آشوبگر در این حوادث دستگیر شده و به دادگاه آمده بودند، از آنها با عنوان اوباش یاد می کند و آرزو می کند کاش در دادگاه در کنار آنها قرار نگیرد.
اما به گفته امین زاده، تجربه حضور در بند ۳۵۰ درسهای دیگری به او می دهد. او در آنجا می فهمد که پرونده سازی ها فقط مربوط به او و یا دیگر شخصیتهای اجتماعی، سیاسی، فرهنگی نبوده و خیلی از زندانیان عادی یا کسانی که گفته می شود در آشوبهای خیابانی دستگیر شده اند نیز دارای پرونده های مشابهی هستند، پرونده هایی خالی از مدرک و سند برای دادن حکمهایی طولانی.
به گزارش کلمه، محسن امین زاده در یادداشت کوتاهی که به تازگی از زندان برای کلمه ارسال کرده، ابتدا اظهار نظر شتاب زده اش را درباره این افراد اصلاح کرده و در پیامی کوتاه از آخرین تجربیاتش در بند ۳۵۰ سخن گفته است.
متن کامل تازه ترین یادداشت محسن امین زاده، معاون وزارت امور خارجه در دولت خاتمی، به این شرح است:
«در دادگاه علنی نمایشی اول متهمان حوادث پس از انتخابات سال ۸۸ درکنار چهره های سیاسی ، فرهنگی ، اجتماعی و فعالان انتخاباتی و دستگیرشدگان در تظاهرات خیابانی یک گروه متهم نیز با ظاهر،لباس و وضعیت کاملا متفاوت با دستبند به صحن دادگاه آورده شدند که شباهتی با متهمان حوادث انتخابات نداشتند . در حدی که به نظرم رسید ممکن است این افراد مرتکبان جرایم واقعی غیر مرتبط با انتخابات باشند که برای تکمیل صحنه نمایش و مخدوش جلوه دادن پرونده حوادث انتخاباتی به دادگاه آورده شده اند . از این افراد در ادامه فرایند دادگاه های نمایشی و غیر علنی متهمان سیاسی – انتخابات حداقل با آن ظاهر و وضعیت اثری نبود.»
در بخشی از خاطرات من اززندان در سال گذشته که اخیرا منتشر شده است از این افراد به عنوان اوباش یاد شده است . مطلع شدم که برخی از خوانندگان این خاطرات به درستی به این عبارت که متضمن قضاوت ماهوی درباره این افراد است اعتراض کرده اند . من ازهمه افرادی که این عبارت به شکلی با آنان ارتباط پیدا می کند قویا پوزش می خواهم و تایید می کنم که قضاوتی نادرست و شتابزده ابراز شده و اگر آنان نیز به خاطر حوادث پس از انتخابات دستگیر شده اند به احتمال زیاد در معرض ظلمی مشابه محکومان سیاسی- انتخاباتی بی گناه این حوادث قرار گرفته اند .
پیش از آنکه در احضار مجدد به اوین به میان متهمان بند ۳۵۰ اوین برده شوم تصور کلی من آن بود که پرونده های ساختگی عمدتا متعلق به چهره های سیاسی ، فرهنگی، اجتماعی و فعالان انتخاباتی است و ممکن است طی حوادث خیابانی افرادی خواسته یا ناخواسته مرتکب خلافهایی شده و توسط ماموران امنیتی و اطلاعاتی دستگیرشده باشند .
متاسفانه وضعیت محکومان انتخاباتی در بند ۳۵۰ اوین به طرز تکان دهنده ای حکایت از آن دارد که کم و بیش کل این پرونده ها خالی از هرگونه سند و مدرک است و غیر واقعی بودن اتهامات و نمایشی بودن اتهامات و نمایشی بودن محاکمات به هیچ وجه محدود به چهره های معروف نبوده و افراد بسیاری در رابطه با حوادث و اعتراضات خیابانی تحت فشار و ارعاب به جرم ناکرده و یا علیه دیگران اعتراف خلاف واقع کرده اند و یا به دلیل اعمالی که تنها در فضای توهمی ممکن است جرم یا جرم سنگین تلقی شود به زندانهای طویل المدت محکوم شده اند .
من امیدوارم نه فقط به خاطر زندانیان بی گناه بلکه برای اصلاح فرایندهای غلط امنیتی ، اطلاعاتی و قضایی کل عملکرد مراجع امنیتی ، اطلاعاتی و قضایی توسط یک مرجع ذیصلاح مورد رسیدگی و بازنگری قرار گیرد.
به خصوص اگر نسبت به دخالت و یا سوء استفاده دشمنان از این حوادث و پیامد های آن نیز واقعا نگرانی وجود داشته باشد ضرورت و اهمیت رسیدگی عمیق و همه جانبه به این عملکرد ها بیشتر خواهد بود.
محسن امین زاده
بند ۳۵۰ اوین
آبان ۱۳۸۹
No comments:
Post a Comment