خطر را درست دیده اند اما راه حل غلط است جدا از اخبار و گزارش هائی که مطبوعات غرب و بویژه امریکا درباره ارجاع پرونده نقض حقوق بشر جمهوری اسلامی به شورای امنیت سازمان ملل دراین روزها منتشر می کنند، واکنش خود مقامات جمهوری اسلامی و از جمله علی خامنه ای نیز نشان میدهد، مسئله، اینبار جدی تر از آنست که بتوان از کنار آن گذشت. اهمیت این مسئله، از آنجا بیشتر می شود که مسئله حقوق بشر در جمهوری اسلامی را می خواهند با دو پرونده دیگر به شورای امنیت ببرند. یعنی اقدامات تروریستی در جهان و سپس اسنادی که در باره تولید سلاح اتمی ادعا می کنند در اختیار دارند. نخستین بار، هاشمی رفسنجانی، تقریبا سه هفته پیش در این زمینه رسما هشدار داد و در یکی از دیدارهایش گفت که می خواهند با این سه ادعا – پرونده- وارد مرحله شدید تری علیه ایران شوند و ضرورت دارد در برخی سیاست ها تجدید نظر شود و برای وحدت ملی چاره ای اندیشیده شود، که اگر چنین شود، همه توطئه ها خنثی می شود.(نقل به مضمون) همزمان و یا کمی جلوتر از هاشمی، محمد خاتمی نیز همین هشدار را، پس از اعلام اتهام ترور سفیر عربستان سعودی توسط سپاه قدس داده بود. احمدی نژاد که خود یکی از عاملین واقعه ایست که در حال تکمیل و تکامل است نیز روز سه شنبه گذشته برای دفاع از وزیر اقتصاد متهم به اختلاس کابینه در مجلس حاضر شده بود، تقریبا هشدارهای هاشمی رفسنجانی را تکرار کرد. البته او به گونه ای این هشدار را داد که بتواند جلوی استیضاح وزیر کابینه و از آن مهم تر، جلوی احضار خودش به مجلس برای پاسخگوئی را بگیرد. ورود روزگذشته علی خامنه ای به صحنه و تهدید امریکا به افشای اسناد نقض حقوق بشر آن کشور، این دور تسلسل را کامل کرد و نشان داد که در راس حاکمیت، تهدیدهای جهانی بسیار جدی تر از گذشته ارزیابی شده است. گرچه این ارزیابی – بویژه سخنان روز گذشته علی خامنه ای- بجای چاره جوئی و فاصله گرفتن از آنچه تاکنون کرده اند و می کنند و رفتن به سوی آشتی با مردم باشد، تهدید خارجی بود. یعنی خطر را متوجه شده اند، اما راه حلی که انتخاب کرده اند و یا لااقل رهبر جمهوری اسلامی انتخاب کرد، زبان تهدید است. زبانی که می تواند آب را برای ماهی گرفتن امریکا و غرب، گل آلوده تر کند. بویژه درارتباط با سپاه قدس که به آسانی می توانند سئوال کنند، فلسفه تشکیل آن چیست؟ و برای چه هدف مداخله جویانه ای در کشورهای دیگر تشکیل شده است؟ و اساسا دخالت و حضور نظامی در کشورهای دیگر – از جمله لبنان و سوریه و کشورهای دیگر- برای چیست؟ این سئوالات وقتی با این ادعا و اعلام خطر همراه شود که این سپاه را میخواهند به سلاح اتمی نیز مجهز کنند و مسئله را ببرند به سازمان ملل، آنوقت سناریو کامل شده است.

خطر را درست دیده اند اما راه حل غلط است
جدا از اخبار و گزارش هائی که مطبوعات غرب و بویژه امریکا درباره ارجاع پرونده نقض حقوق بشر جمهوری اسلامی به شورای امنیت سازمان ملل دراین روزها منتشر می کنند، واکنش خود مقامات جمهوری اسلامی و از جمله علی خامنه ای نیز نشان میدهد، مسئله، اینبار جدی تر از آنست که بتوان از کنار آن گذشت. اهمیت این مسئله، از آنجا بیشتر می شود که مسئله حقوق بشر در جمهوری اسلامی را می خواهند با دو پرونده دیگر به شورای امنیت ببرند. یعنی اقدامات تروریستی در جهان و سپس اسنادی که در باره تولید سلاح اتمی ادعا می کنند در اختیار دارند. نخستین بار، هاشمی رفسنجانی، تقریبا سه هفته پیش در این زمینه رسما هشدار داد و در یکی از دیدارهایش گفت که می خواهند با این سه ادعا – پرونده- وارد مرحله شدید تری علیه ایران شوند و ضرورت دارد در برخی سیاست ها تجدید نظر شود و برای وحدت ملی چاره ای اندیشیده شود، که اگر چنین شود، همه توطئه ها خنثی می شود.(نقل به مضمون) همزمان و یا کمی جلوتر از هاشمی، محمد خاتمی نیز همین هشدار را، پس از اعلام اتهام ترور سفیر عربستان سعودی توسط سپاه قدس داده بود. احمدی نژاد که خود یکی از عاملین واقعه ایست که در حال تکمیل و تکامل است نیز روز سه شنبه گذشته برای دفاع از وزیر اقتصاد متهم به اختلاس کابینه در مجلس حاضر شده بود، تقریبا هشدارهای هاشمی رفسنجانی را تکرار کرد. البته او به گونه ای این هشدار را داد که بتواند جلوی استیضاح وزیر کابینه و از آن مهم تر، جلوی احضار خودش به مجلس برای پاسخگوئی را بگیرد. ورود روزگذشته علی خامنه ای به صحنه و تهدید امریکا به افشای اسناد نقض حقوق بشر آن کشور، این دور تسلسل را کامل کرد و نشان داد که در راس حاکمیت، تهدیدهای جهانی بسیار جدی تر از گذشته ارزیابی شده است. گرچه این ارزیابی – بویژه سخنان روز گذشته علی خامنه ای- بجای چاره جوئی و فاصله گرفتن از آنچه تاکنون کرده اند و می کنند و رفتن به سوی آشتی با مردم باشد، تهدید خارجی بود. یعنی خطر را متوجه شده اند، اما راه حلی که انتخاب کرده اند و یا لااقل رهبر جمهوری اسلامی انتخاب کرد، زبان تهدید است. زبانی که می تواند آب را برای ماهی گرفتن امریکا و غرب، گل آلوده تر کند. بویژه درارتباط با سپاه قدس که به آسانی می توانند سئوال کنند، فلسفه تشکیل آن چیست؟ و برای چه هدف مداخله جویانه ای در کشورهای دیگر تشکیل شده است؟ و اساسا دخالت و حضور نظامی در کشورهای دیگر – از جمله لبنان و سوریه و کشورهای دیگر- برای چیست؟ این سئوالات وقتی با این ادعا و اعلام خطر همراه شود که این سپاه را میخواهند به سلاح اتمی نیز مجهز کنند و مسئله  را ببرند به سازمان ملل، آنوقت سناریو کامل شده است.