رئیس قوه قضائیه دوران آیت الله خمینی ما کوتاهی کردیم مردم حلال کنند و ببخشند! آیت‌الله موسوی اردبیلی، عضو ارشد شورای انقلاب و رئیس شورایعالی قضائی (قوه قضائیه در زمان آیت الله خمینی) در پایان دوره درسی خود، خطاب به شاگردانش سخنانی گفت که بیشتر به وصیت نامه شبیه بود تا موعظه. او در پایان درس خارج فقه گفت: اگر اشکالات و نارسائی‌هائی وجود دارد مسئولیت آن با ماست و ربطی به اسلام ندارد. ما خیرخواهانه پا در راه انقلاب اسلامی گذاشتیم اما شاید کوتاهی کرده باشیم و به خاطر کوتاهی‌ها از مردم عذر می‌خواهم و حلالیت می‌طلبم. من از طرف خودم حرف می‌زنم، به دیگران کاری ندارم. من از کارهای کرده و نکرده خودم نگرانم. اگر همه ما درست عمل کرده بودیم وضع این نبود. ولی گمان می‌کنم همه ما، همه مسئولین، از سابق تاکنون، باید از مردم عذرخواهی کنیم. ضرورت این کار البته برای مسئولینی که در لباس روحانیت اند بیشتر است. مردم توقع ندارند ببینند ما مبلّغ خودمان هستیم، اسلام را وسیله کرده‌ایم تا امور خودمان را پی بگیریم. اگر این انقلاب ضایع شود، علاوه بر فرصت‌هایی که از یک ملت ضایع شده است، آبرو و اعتبار روحانیت شیعه هم مخدوش میشود. امروز جوان‌های زیادی اعتماد و علاقه شان سست شده است. ایمان‌هایی در معرض خطر است. این‌ها تلفات سنگینی است که باید جدی گرفته شود. اگر رفتار من، گفتار من، اخلاق و منش من، کوتاهی من، تزلزلی در ایمان حتی یک نفر ایجاد کرده باشد، کافی است که خواب از چشمم ربوده شود. به مردم عزیز هم عرض می‌کنم این اشکالات و نارسائی‌هایی که می‌بینند، این‌ها از ماست و مسئولیت آن هم با ماست.

رئیس قوه قضائیه دوران آیت الله خمینیما کوتاهی کردیم مردم حلال کنند و ببخشند!
آیت‌الله موسوی اردبیلی، عضو ارشد شورای انقلاب و رئیس شورایعالی قضائی (قوه قضائیه در زمان آیت الله خمینی) در پایان دوره درسی خود، خطاب به شاگردانش سخنانی گفت که بیشتر به وصیت نامه شبیه بود تا موعظه. او در پایان درس خارج فقه گفت: اگر اشکالات و نارسائی‌هائی وجود دارد مسئولیت آن با ماست و ربطی به اسلام ندارد. ما خیرخواهانه پا در راه انقلاب اسلامی گذاشتیم اما شاید کوتاهی کرده باشیم و به خاطر کوتاهی‌ها از مردم عذر می‌خواهم و حلالیت می‌طلبم. من از طرف خودم حرف می‌زنم، به دیگران کاری ندارم. من از کارهای کرده و نکرده خودم نگرانم. اگر همه ما درست عمل کرده بودیم وضع این نبود. ولی گمان می‌کنم همه ما، همه مسئولین، از سابق تاکنون، باید از مردم عذرخواهی کنیم. ضرورت این کار البته برای مسئولینی که در لباس روحانیت اند بیشتر است. مردم توقع ندارند ببینند ما مبلّغ خودمان هستیم، اسلام را وسیله کرده‌ایم تا امور خودمان را پی بگیریم. اگر این انقلاب ضایع شود، علاوه بر فرصت‌هایی که از یک ملت ضایع شده است، آبرو و اعتبار روحانیت شیعه هم مخدوش میشود. امروز جوان‌های زیادی اعتماد و علاقه شان سست شده است. ایمان‌هایی در معرض خطر است. این‌ها تلفات سنگینی است که باید جدی گرفته شود. اگر رفتار من، گفتار من، اخلاق و منش من، کوتاهی من، تزلزلی در ایمان حتی یک نفر ایجاد کرده باشد، کافی است که خواب از چشمم ربوده شود. به مردم عزیز هم عرض می‌کنم این اشکالات و نارسائی‌هایی که می‌بینند، این‌ها از ماست و مسئولیت آن هم با ماست.