لالائی احمدی نژاد برای دیگران

لالائی احمدی نژاد برای دیگران


مردم بحرین

اصلاحات می خواهند



چرا حکومت با آنها گفتگو نمی کند؟







بدنبال مصاحبه های نوروزی دادستان کل ج.اسلامی که در روزنامه خراسان منتشر شده و مصاحبه خبری دادستان تهران که خبرگزاری های داخلی منتشر کردند، روز گذشته احمدی نژاد نیز بمناسبت پایان سال 89 با خبرنگاران مصاحبه کرد. احمدی نژاد با این تصور که مردم ایران و جهان در یک کره دیگری زندگی می کنند و خبر ندارند در ایران چه گذشته و چه می گذرد، در این مصاحبه برای مردم بحرین اشک تمساح ریخت و گفت:



«حدود یك ماه قبل در همین جا، خطاب به كسانی كه نسبت به ملت های خود رفتارهای غیرقابل توجیه و غیرقابل درك انجام می‌دهند(دارند) صحبت‌هایی را مطرح كردم و امروز می‌بینیم كه در بحرین نیز دربرابر توده‌های مردم صف‌آرایی شده و این كار زشتی است. می بینیم چگونه اكثریت مردم را تحت فشار قرار می‌دهند و می‌خواهند با توپ و تفنگ با مردم‌شان صحبت می‌كنند. در حالی كه حاكمیت متعلق به مردم است. آنها باید بنشینند، ببینند كه مردم چه می‌گویند و خواسته‌های مردم را اجرا كنند، نه آنكه با تفنگ و مسلسل و هلی‌كوپتر در برابر آنها بایستند.



بحرین 700 هزار نفر جمعیت دارد و بیش از 600 هزار نفر حرف‌هایی دارند، مطالباتی دارند، به جای برخی از كارها بنشینید و گفت‌وگو كنید و به مردم احترام بگذارید و اصلاحات انجام دهید.»



(اگر مطبوعات ایران آزاد بودند، برای این مصاحبه، این عنوان را انتخاب می کردند: تو که لالائی بلدی- چرا خوابت نمی برد؟



این که حاکم و سلطان بحرین عامل امریکا و انگلستان است و با حمایت عربستان سعودی بر سر کار است، اظهر من الشمس است و رفتارش با مردم بحرین که برای نان و آب و کار به خیابان آمده اند و این ربطی به شیعه و اکثریت بودن آنها ندارد، طبیعی است و پاسخش را هم از مردم بحرین خواهد گرفت. اما، جنابعالی که با یک کودتای خونین بر سر کاری و مسالمت آمیزترین جنبش اصلاحی را به کمک سپاه و بسیج و اوباش حکومتی و حمایت رهبر جمهوری اسلامی به خاک و خون کشیده ای، نمی توانی از اصلاحات در بحرین و از مخالفت با سرکوب مردم بحرین سخن بگوئی. این محرومیت شامل رئیس مجلس "علی لاریجانی" نیز می شود. همچنان که شامل حال وزیر خارجه "صالحی" و رئیس کمیسیون سیاست خارجی مجلس "بروجردی" در دو سفر به ایتالیا و ژنو شد. ناممکن است که در خانه خویش مردم را سرکوب کرد، زندان ها را از زندانیان سیاسی پر کرد و مردم را محروم از آزادی کرد و درعین حال برای مردم کشورهای دیگری که علیه حاکمیت مطلقه و استبداد به خیابان آمده اند سینه به تنور چسباند. این همان تضادی است که در ماه های اخیر، و درجریان اظهار نظر در باره جنبش آزادیخواهی در کشورهای منطقه، تمام سکانداران حاکمیت کودتائی با آن دست به گریبان اند. چنان که گفته هایشان هیچ بازتاب مثبتی نه در داخل و نه در منطقه ندارد، مگر حمایت و دخالت نظامی و دست زدن به ماجراجوئی نهادینه شده در جمهوری اسلامی که توقیف یک کشتی آلمانی و پائین آوردن یک هواپیمای حامل سلاح و مهمات که عازم سوریه و غزه بود، نمونه های آنست.)